ชีวิต นี้ที่มีอยู่มันดูเศร้า ของ ของเราเอาไม่ได้อย่างใจหวัง ฉัน ท้อแท้แออ่อนกร่อนกำลัง เจอ ผิดพลั้งหวังสลายคล้ายฝันไป แต่ ทำไมโชคดีไม่มีบ้าง ความ สมหวังยังรอรีหนีไปไหน เสีย ทุกสิ่งสิ้นทุกอย่างยังไม่วาย ใจ หนอใจยังบอบช้ำกระหน่ำรุม
20 มีนาคม 2548 12:04 น. - comment id 441734
หากเกิดท้อรอยต่อระหว่างทาง หากเลือนลางก้าวไปในทางฝัน หากเหนื่อยล้าไม่มีสิ่งยึดมั่น โปรดรู้และกันบ้านนี้มีให้เธอ....กำลังใจ
20 มีนาคม 2548 12:14 น. - comment id 441741
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
20 มีนาคม 2548 13:16 น. - comment id 441759
เป็นสมาชิกใหม่ของห้องนี้ รู้สึกอบอุ่นจัง.. บางครั้งบทกลอนก็พร้อมที่จะรองรับความอ่อนแอของเราได้ และกลับทำให้เราเข้มแข็งขึ้น .. ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยครับ
20 มีนาคม 2548 22:24 น. - comment id 441924
..เรน..เป็นเพื่อน..คุณ..นะคะ .. เหมือนเรน.. ที่เคยล้ม .. ร้องระงม .. ตอนพ่อหาย.. หัวใจ ..และร่างกาย.. แทบมลาย .. ทรุดลงดิน .. เหตุการณ์ .. ที่ประสบ ต้องสู้รบ .. แทบหมดสิ้น เหลือเพียง ..ความชาชิน ทุกข์หลั่งริน .. โหมเข้ามา.. ด้วยใจ.. ที่หมายมุ่ง.. เพื่อผดุง .. ในคุณค่า ลุกสู้ .. เช็ดน้ำตา พี่ชายมา .. เฝ้าปลอบเรน .. ในสิ่งที่เพิ่งผ่าน.. ประสบการณ์ .. จากที่เห็น.. มาดิคะ .. เรนจะเป็น .. สายฝนเย็น .. ปลอบประโลม .. ... พ่อบอกว่า .. เรนคือ สายฝน .. ..
6 เมษายน 2548 20:29 น. - comment id 450117
อ่อนแอเพราะเธอห่าง อ้างว้างเพราะเธอห่างเหิน ปวดร้าวที่เธอหมางเมิน เจ็บปวดเหลือเกินที่เธอเดินจากไป .................................................. จาก แต่งยังไม่ค่อยเก่งแต่คราวหน้าจะแต่งให้เก่งกว่านี้นะ
6 เมษายน 2548 20:30 น. - comment id 450120
ก็แต่งใช่ได้นะเธอ