จันทร์-1

ลมรำเพย

จันทร์เจ้าเอ๋ย...อยู่เดียวดาย...กลางท้องฟ้า
หยาดน้ำตา...รินมา...เหมือนฉันไหม
เวลาเหงา...รอบกาย...ไม่มีใคร
ดั่งจันทร์ไกล...เคว้งคว้าง...กลางนภา
          เวลาเหงา...เหงาจับจิต...มิดมืดหม่น
อยากมีเพียง...สักคน...อยู่แห่งไหน
ทีจันทร์เจ้า...ยังมีดาว...พราวเรียงราย
ล้อมรอบกาย...แต่ใจฉัน...มันไม่มี
          จันทร์เจ้าเอ๋ย...เคยเห็น...คนนั้นไหม
คนที่ใจ...ฉันคอยเฝ้า...รักสุขขี
เคยเห็นไหม...จันทร์เจ้า...จันทร์คนดี
ช่วยบอกที...คนดี...อยู่ที่ใด
          ใกล้ฟ้าสาง...จันทร์เจ้า...ไกลลับตา
จันทร์เจ้าหนา...ลาฉันแล้ว...เหงารู้ไหม
คนที่เคย...บอกว่ารัก...ว่าห่วงใย
อยู่ที่ไหน...ทิ้งฉันไว้...ไม่คืนมา...				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    19 มีนาคม 2548 22:48 น. - comment id 441563

    ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน
    ฉันเหมือนมีมันเสมอเสมอ
    ไม่รู้ทำไมนะเออ
    จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย
    
    แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้
    มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม
    เหตุผลเพราะเธอมีใคร
    ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน