หน้าส่วนตัว
ท้องฟ้า.....กว้างเพียงไหนใครรู้บ้าง
ทะเลเวิ้งว้างสิ้นสุดตรงจุดไหน
ดวงดาวบนนภามากมายสักเท่าใด
เม็ดทรายมีเท่าไร...บนผืนทรายสุดสายตา
อีกสักกี่สายรุ้งทอคุ้งโค้ง
จึงจะโยงจนรอบชิดขอบฟ้า
อีกสัก....กี่ราตรีกี่ทิวา
ผืนน้ำและแผ่นฟ้าจะพบกัน
....เหมือนฉันและเธอ....
ทำได้เพียงแค่เจอในความฝัน
ค้นหาคำตอบในความจริง...คือความเงียบงัน
จะกี่คืนกี่วัน....คำตอบนั้น....ไม่เคยมี
นางสาวใบไม้ 10 มี.ค. 2548 14:33 น. - ID 72495 
971
11
0
10 มีนาคม 2548 15:25 น. - comment id 437041
คุ้งขอบฟ้า ปลายทางฝัน ไร้จุดหมาย บางคำตอบที่หายไป จากคำถาม คงมีเพียงหนึ่งถ้อยคำที่พอจะนิยาม ฉันเป็นเพียงผู้ติดตามความว่างเปล่าในใจเธอ สวัสดีคะ นางสาวใบไม้ อาจหาคำตอบนั้นไม่เจอ แต่ก็มีบางคำตอบ ที่ยังรอให้เราค้นหาอยู่คะ ^__^ กลอนไพเราะมากเลย มาเป็นกำลังใจให้นะ
10 มีนาคม 2548 15:29 น. - comment id 437044
เพียงอยู่ไปไร้คำตอบที่ปลอบขวัญ
อยู่กับจันทร์ตะวันดาวพราวบนฟ้า
อาจดีกว่าฟังสำเนียงเสียงแว่วมา
แล้วเข่นฆ่าหัวใจให้วายวาง
.. บางที ไม่มีคำตอบใดๆ ยังดีเสียกว่า ..
10 มีนาคม 2548 16:06 น. - comment id 437068
นภากว้างเพียงใดใช้ใจทาบ ทะเลราบกว้างใหญ่ใช้ใจหยั่ง ดาวล้านดวงนับได้หากใจยัง- มีพลังมุ่งสู่ฝันทุกวันคืน.... **แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ
10 มีนาคม 2548 16:42 น. - comment id 437098
ซึ้งตั้งแต่ชื่อกลอนแล้วจ่ะ...คำตอบที่หายไป...
คำตอบไม่หายไปไหนหรอกครับ....เพราะคำตอบอยู่ใกล้ๆกับคำถาม...? แถมยังเป็นคำตอบสุดท้ายอีกต่ะหาก...
ขอบฟ้าไกลทะเลกว้างบนทางฝัน
ดาวร้อยพันหมื่นเม็ดทรายสายรุ้งสวย
ไกลแค่ไหนนานเท่าไหร่จะไปหาแค่ฟ้าอำนวย
แม่น้ำด้วยอย่ากั้นขวางทางรักเรา
10 มีนาคม 2548 17:14 น. - comment id 437121
เพราะมากค่ะ .............. หยไปน้าน นานนะคะ คิดถึงค่ะ
10 มีนาคม 2548 19:01 น. - comment id 437174
ตอบไม่ได้เหมือนกันค่ะ แต่รับรู้และชื่นชมได้นะคะ เหตุนั้นจึงมาจารึกข้อความค่ะ
10 มีนาคม 2548 19:26 น. - comment id 437207
ไก่กับไข่อะไรเหล่าเกิดก่อนกัน อาทิตย์และพระจันทร์ใครยิ่งใหญ่ แถมอักษรที่เราเห็นเป็นของไทย ใครเป็นผู้สร้างแน่ไซร้ไม่รู้ที *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
10 มีนาคม 2548 21:26 น. - comment id 437278
..สื่อความรู้สึก .. ในบทกลอน ..ได้ไพเราะมากเลยนะคะ ..
10 มีนาคม 2548 22:25 น. - comment id 437305
คำตอบที่หายไปกับหัวใจที่ใฝ่หา อีกทั้งน้ำตาที่รินไหล และอีกเสี้ยวหัวใจที่รอคอย
10 มีนาคม 2548 23:08 น. - comment id 437336
ฟ้านั้นกว้างแค่ไหนใครรุ้ได้ ทะเลไกลสุดตาใครจะเห็น ดวงดาวร้อยพันนับยากเย็น ทรายสาดเซ็นลำเคนบนผืนทราย สายรุ้งทอดยาวที่ขอบฟ้า เมื่อถึงเวลาต้องสลาย แต่เหตุใดความรักไม่มลาย ยังไม่คลายคิดถึงทุกเวลา
10 มีนาคม 2548 23:33 น. - comment id 437347
สุดลึกซึ้งตลึงแลจนสุดจุด
สิ่งที่ผุดจุดประกายแม้ในฝัน
ท้องฟ้าน้ำริมโค้งโปร่งรุ้งตะวัน
สายสัมพันธ์นั้นกระชับกลับเป็นเกลียว.
แก้วประเสริฐ.
10 มีนาคม 2548 23:54 น. - comment id 437365
สวัสดีครับ ไม่ได้มาอ่านงาน นางสาวใบไม้ นานแล้ว วันนี้ได้โอกาส แวะมาทักทายกัน ;)
11 มีนาคม 2548 12:05 น. - comment id 437494
กลอนเพราะมาก ปกติของหาย ก็ควรแจ้งความ คำตอบที่หายไปนี่จะแจ้งความได้ไม๊นี่ อิอิ
11 มีนาคม 2548 13:30 น. - comment id 437525
กลอนเพราะมากมายเลยค่ะ ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
11 มีนาคม 2548 14:01 น. - comment id 437552
ยัง นุ่มนวลอ่อนหวานเหมือน เดิม นะคะ ** แวะมาทักและชื่นชมเสมอคะ จะค่อยติดตามผลงานนะคะ **
11 มีนาคม 2548 14:33 น. - comment id 437576
กี่คืนวันร้อยลำนำ..กล่อมขับขาน หอบสายน้ำอุ้มลำธารอันกว้างใหญ่ เปรยเปรีบบหยั่งวัดได้เหนืออื่นใด ฤาสิ่งไหนยิ่งใหญ่กว่า...ใจข้าฯ..ครารำพึง ** คุ้มค่ากับการรอรอย.. ถักร้อยถ้อยคำอันลุ่มลึก. ปลอบปลุกจิตสำนึกให้ตื่นฟื้น. สู่วันคืน..เก่า ๆ เคยเล่าขับขาน ** คิดถึงนะ..ในยามที่ห่างหายไป คงไม่มีสิ่งใหนให้ทดแทน..นอกจาก อารมณ์และถ้อยคำที่ถ่ายทอดลง บนถนนสายนี้..แทนความรู้สึก ทุกอย่างที่เป็นไป ** ร่วมซึมซับความรู้สึก**
11 มีนาคม 2548 19:10 น. - comment id 437704
ไม่มีคำตอบ เหมือนกับมีคำตอบเช่นกันครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
