อดีต... อาจทำให้ฉันเจ็บปวดและโหยหา อดีต... ฉันเคยเสียน้ำตา ชีวาไร้ความหมาย เดี๋ยวนี้.... ฉันไม่เจ็บปวด ฉันไม่โหยหา ไม่มีแม้น้ำตา และเดี๋ยวนี้...ฉันพบว่า ฉันอยู่อย่างมีค่า โดยไม่มีเธอ....
9 มีนาคม 2548 20:08 น. - comment id 436675
อดีตที่ปวดร้าว เปรียบดังแก้วที่แตก และยิ่งบาดเข้าลึกสุดขั้วหัวใจ หากเปรียบดังกระจก ไม่ว่ามองไปที่ใดยิ่งเห็นเพียงเธอเท่านั้น เรา..... จะห่างจากแก้วและกระจกได้ ก็ต่อเมื่อ..... เราทิ้งกระจกและแก้วนั้นลงทั้งขยะ ที่มีกระดาษที่ขาวสะอาดรองรับ......
9 มีนาคม 2548 21:53 น. - comment id 436717
ซึ้งครับซึ้งมากจริงๆ เยี่ยมยอดครับ แก้วประเสริฐ.
9 มีนาคม 2548 21:56 น. - comment id 436718
อดีต..อยากลืมกลับจำ..ทำไงดีคะ
9 มีนาคม 2548 23:45 น. - comment id 436812
อดีตทำให้ฉันเจ็บปวด อดีตทำให้ฉันร้าวรวดหนักหนา อดีตทำให้ฉันเป็นคนไร้วิญญา อดีตทำให้ฉันไร้สายตามามองใคร *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
10 มีนาคม 2548 00:59 น. - comment id 436834
..............เป็นไปได้อย่างไรกัน............ ที่เธอบอกว่า...อยู่อย่างมีค่า....แม้ไม่มีฉัน แต่ฉันสิ.........อยู่อย่างไร้ค่า....ถ้าไม่มีเธอ
10 มีนาคม 2548 10:02 น. - comment id 436889
จะเก็บกระจกนี้ไว้เพื่อส่องใจยามคิดถึงค่ะคุณ น. นิรัติศัย ตั้งใจให้ใครบางคนซึ้งค่ะคุณแก้วประเสริฐ ไม่ต้องทำไรเลยคุณจ๋อเพราะเราเลือกจะจำแต่สิ่งดีๆ ค่ะ อดีตจะทำให้เรามองโลกได้หลายแง่มุมขึ้น จากที่เคยมองโลกในด้านบวกมาตลอดนะคะคุณผู้หญิงไร้เงา เป็นไปแล้วที่รักจ๋า ตั้งแต่วันที่คุณจากลา ฉันรู้สึกในคุณค่าของตัวเองค่ะพี่หมง ขอบคุณทุกคนที่แวะมาค่ะ
10 มีนาคม 2548 11:02 น. - comment id 436923
เพียงร่องรอยความร้าวราน..ที่แอบซ่อนไว้ในส่วนลึกลึกของจิตใจ.......
10 มีนาคม 2548 12:11 น. - comment id 436946
นึกว่าเคยอะไร ที่แท้ก็เสียน้ำตานี่เอง เค้าก็ปลอบใจใครไม่เก่ง มามะตัวเองชนแก้วกัน.......อิอิอิ