เหม่อมองจันทร์ทีไรใจฉันเศร้า นั่งมองขวดเหล้าพาใจหวั่นไหว ฉันรู้ว่าเธอจะจากไป ใกลแสนใกลในวันนี้ ฉันตื่นมาไม่เห็นหน้าแล้วคนดี เธอนั้นหนีไปไหนใยทิ้งฉัน เก็บกับข้าวบุดๆๆที่กินกัน เมื่อคืนนั้นฉันว่าแล้วรีบเก็บไง แต่นี้เธอบอกว่าไม่ต้องเก็บ ฉันเลยเก็บแต่หมอนก่อนหลับไหล พอตื่นมาเธอก็ทิ้งและหนีไป ทิ้งให้ฉันเก็บชั้นในไว้ตัวเดี่ยว
8 มีนาคม 2548 20:22 น. - comment id 436060
ทำไมชีช้ำต้องกะหล่ำปลีด้วยนะคะ แบบว่าสงสัยอย่างแรง อิอิ ตอนแรกอ่านกำลังจะเห็นใจแล้วเชียว แต่รู้สึกของต่างหน้าจะพอทดแทนได้มังคะ :p มาเยี่ยมชมชื่นค่ะ
8 มีนาคม 2548 22:54 น. - comment id 436163
เมื่อได้เก็บแบบนี้เห็นที่ว่า จะไม่เศร้าหละหนาคราแลเหลียว จึงมาขอเก็บกลับลับไกลเชียว เพราะเดี๋ยวเดียวใครเขาเห็นว่าเป็นเรา อิอิ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
9 มีนาคม 2548 21:09 น. - comment id 436701
อะไรอ่าคุงตา...คุงยายอ่านแล้วงงจ้าาาา คิดถึงนะคะ...จุ๊บๆ
11 มีนาคม 2548 17:13 น. - comment id 437661
อิอิอิ มารน้อยไม่ต้องให้เธอจากไป เมื่อเจอขวดเหล้าก็ หวั่นไหวได้ เหมือน กัน แหละจ้า ....เหอๆ ** ขอบคุณน่ะคะ พี่แวะไปทัก **
17 เมษายน 2548 21:38 น. - comment id 454844
อือ....ขอบคุณจริงๆ ชั่วเวลาที่ดีๆ วันเสาร์ที่ 8ม.ค. 48 เราทั้งสองทำบาปใหญ่หลวง จากนี้ไปจะชดเชยความเลว .....ได้ยังไง