หัวใจบอก.....บอกว่าคิดถึง...คิดถึงเธอ บางที....คิดถึงมากจนอยากร้องไห้ แต่ฉันรู้....ให้น้ำตารินไหลสักเพียงไหน เธอก็ไม่มีวันจะกลับคืนมา ....คิดถึงเธอ.... บางที....คิดถึงมากจนอยากไปหา แต่ฉันรู้....ให้เดินทางไปจนสุดขอบฟ้า ก็ไม่มีวันได้พบกัน ....คิดถึงเธอ.... บางที....คิดถึงมากจนอยากจะลืม แต่ฉันรู้....แม้จะลืมเลือนทุกอย่างในโลกได้ แต่มิอาจ....ลืมเธอ...
5 มีนาคม 2548 17:15 น. - comment id 434644
คิดถึง บางครั้งมันก็เป็นอาการที่รุนแรงพอสมควร อิ อิ ...
5 มีนาคม 2548 17:55 น. - comment id 434658
..กึ่งกลอน...กึ่งวจีถ้อยร้อยรำพัน.... ไพเราะมาก....สื่อจากใจผู้เขียน..ได้อย่างลึกซึ้ง.. ยอมรับว่าเข้าถึงอารมย์นั้น...กับความรวดร้าว..หัวใจทึ่ทุกข์ทน....ความโหยหา...อาวรณ์ถึงคนที่เรารัก...เจ็บปวดยากยิ่งจะลืมเลือน.... เป็นกำลังใจครับ.....
5 มีนาคม 2548 21:29 น. - comment id 434708
คิดถึง .. .. บางที .. การปล่อยให้ความคิดถึงคุกรุ่นอยู่ในหัวใจเรา ... ยามห่างไกลกัน ... มันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นมากกว่า .. ที่จะได้พบ .. เขา .. แล้วรู้ว่า .. ความคิดถึง ของเรานั้น .. มันไม่เคยไปถึงเขา .. แม้จะอยู่ใกล้กันแค่เอื้อมก้อตาม ...
6 มีนาคม 2548 20:42 น. - comment id 435067
ต้องลืมได้ ทุกอย่างอยู่ทีใจ ของเราเอง