ม่านประเพณี....(เสี้ยวหนึ่งนิทาน)

อึ้งเอี๊ยซือ

ยอดแก้วหลุดสู่พื้น           แผ่นนที
ยังอาจหาแก้วดี                   ใหม่ได้
ยอดรักล่วงจากศรี               เจียงใหม่
ยังจะหาใดได้                      เท่าน้องเทียมเดิม
0   บ่อาจขัดยุดไว้                  ตามกมล
เพราะม่านประเพณีดล         ยากรั้น
เพราะพ่อบ่ยอมสน-              ใจรัก- ของเรา
ตัวพี่ได้แต่กลั้น                    ปล่อยแก้วไกลเรียม
0    ที่รักจงกลับบ้าน-              เมืองตน    
พี่จัดจ๊างม้าคน                       ส่งเจ้า
พี่มีอัสสุชล                             ไหลอาบ  ต่างคำ
รักกับน้ำตาเคล้า                    โศกด้วยเสียสมร
 0   นางม่านหมอบแทบเท้า      บังคม
กลั้นสะอื้นอกตรม                   เช็ดแก้ม
คลี่ช้องจับปลายผม                  เช็ดบาท  บดินทร์
พลันหยาดน้ำตาแต้ม              ถูกเท้ากระทบใจ
  0   เจ้าน้อยทรุดกอดแก้ว        เกินทน
อย่าโกรธเบื้องยุคล                  ผ่านฟ้า
ม่านนี้ใช่มีผล                          เพียงม่าน
หากต่างเชื้อต่างหล้า                  ต่างต้องถูกกัน
  0   จะบ่ลืมนิ่มเนื้อ               ทุกนวล
จะบ่ลืมยามอวล                       อิ่มหร้าง
ทุกหยาดเวลาล้วน                   หอมรัก  จักจำ
ทุกหยดเวลาร้าง                      ห่อนไร้รักนวล
    0   มะเมี้ยะกดสะอื้น            เอ่ยคำ
ข้าบาทก่อจะจำ                           จดไว้
ทุกหวานทุกวานบำ-                   เรอรัก  เราเคียง
ลาก่อนไกลกันไซร้                   อย่าได้ทุกข์กรม
0       ผละพื้นเจียงใหม่ขึ้น        หลังคชา
เม็งบ่ผิดแต่ผิดหล้า                    เหล่าเชื้อ
ก้มหน้าซ่อนน้ำตา                      ร่วงตก
หวังร่มธรรมช่วยเอื้อ                  อกร้อนอ่อนลง
  0      ฝ่ายเจ้าน้อยค่อยเต้า        เข้าวัง
อกอ่อนไท้ภินท์พัง                         ป่นปี้
ฝังตนกับความหลัง                      ยามรัก  เรืองนา
ยิ่งลึกยิ่งหลบลี้                             ยิ่งรู้หลอกตน
   0      นานวันยิ่งโศกเศร้า         ช้ำทรวง
นานวันยิ่งใหญ่หลวง                    ยากแก้
นานวันแม่ยิ่งหวง                         พ่อห่วง
สุดท้ายก็สิ้นแล้                             ล่วงฟ้าลับลง
                 
    เรื่องเล่าน่ะครับ   สุดท้ายเศร้าดี  มะเมี๊ยะไปบวช  เจ้าน้อยก็ตรอมใจตาย  น่าเห็นใจนะครับ 
-เพื่อน ๆ อาจเสียอรรถรสในการอ่านเพราะความด้อยประสบการณ์บ้าง  ก็ขออภัยด้วย  มีข้อแนะนำก็แนะนำได้เลยนะครับ				
comments powered by Disqus
  • สาว พฤษภ ลืม login จ้ะ

    25 กุมภาพันธ์ 2548 18:24 น. - comment id 431247

    เพราะมาก ค่ะ
    
  • ทิกิ_tiki 4895 ไม่ลงทะเบียน

    26 กุมภาพันธ์ 2548 01:04 น. - comment id 431402

    จรัล แต่ง หรือ คุณแต่งคะ เพราะดีนะคะ
  • อึ้งเอี๊ยซือ

    26 กุมภาพันธ์ 2548 01:26 น. - comment id 431408

    เอามาจากเพลงมะเมี้ยของคุณจรัล  มโนเพ็ชรน่ะครับ  เพลงเพราะดี  เศร้ามากครับ  เชื่อกันว่าเป็นเรื่องจริงที่เล่ากันมาจนจะกลายเป็นนิทานแล้วครับ  เลยลองเอามาเผยแพร่ให่อ่านเล่น ๆ น่ะครับ  
    ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ คุณสาวพฤษภ  และ คุณทิกิ  
    ผมจะหามาให้อ่านอีกครับยังมีเรื่องมิดะอีกนะครับ  น่าสงสารมาก ๆ ครับ  ตอนนี้ดึกแล้วขอตัวก่อนครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน