ผ่านมา แล้วผ่านไป กับหัวใจ ที่แสนร้าว พลิกผัน ในเรื่องราว ที่รวดร้าว แลไร้รัง รันทดและคดเคี้ยว หนทางเดียวประเดประดัง ฝืนเดินอย่างเซซัง รอเพียงหวังจะหลุดลืม หัวใจคนเดาเช่นไร เปรียบยังไงใครให้ยืม สอนคนโง่ ให้หายทึ่ม เมื่อไรลืมเมื่อไรเลือน แกล้งฉันน่ะพอได้ แต่ทำไมเหมือนแชเชือน คิดถึงใจเขา ใจเราเฝื่อน คิดบ้างเพื่อน จะดีใจ รู้จักให้ อภัยกัน จะคบนาน นานยาวไกล แต่นี่เธอ เป็นอะไร แกล้งอยู่ได้ ไม่แคร์กัน ห่วงกัน มันก็ดี แต่หวงซิ มิใช่ฉัน เธอคงรู้ อยู่เหมือนกัน ว่าตัวฉัน เป็นฉันใด... หากคนเราน้อยใจเป็น เหมือนกับเส้นของเส้นด้าย ยื้อมันมากก็ขาดตาย เสมือนใจก็เช่นกัน...
19 กุมภาพันธ์ 2548 08:59 น. - comment id 427804
ความรักต้องเข้าใจ แม้มิใยเรื่องหึงหวง รักจริงหรือหลอกลวง หรือแกล้งห่วงให้พูดจา
19 กุมภาพันธ์ 2548 16:58 น. - comment id 427986
การถนอมน้ำใจกันเป็นส่วนหนึ่งของความรักเนาะ
20 กุมภาพันธ์ 2548 07:06 น. - comment id 428156
เข้าใจกันซิครับ ค่อยแก้ไข อย่าแก้ตัว