วันเวลาที่ว่างเปล่า กับความเศร้าหรือเหงาไม่รู้แน่ บางทีอาจเป็นเหมือนความท้อแท้ หรืออาจเป็นเพียงแค่แพ้ตัวเอง จึงได้ยินเพียงเสียงลมหายใจ ถอนระบายหายไปของคนเก่ง สอดประสานเสียงเพลงบรรเลง จังหวะเพลงว่างเปล่าที่ร้าวราน กับช่วงหนึ่งนาทีของชีวิต ลิขิตได้เพียงเสียงประสาน คำดนตรีที่ไม่มีเสียงกังวาน เพียงเสียงคำอักษรสาร์นสมานใจ บรรเลงเพลงอักษรกลอนดนตรี มอบแด่เพื่อนมากมีที่อยู่ใกล้ ในโอกาสของวันที่ผ่านไป และวันที่จะเริ่มต้นใหม่ในไม่ช้า ช่วงของวันเวลาแห่งความรัก คงประจักษ์รับรู้อยู่เพียงว่า คือวันวันหนึ่งของเวลา ที่เพียงแค่ผ่านมาและผ่านไป
19 กุมภาพันธ์ 2548 04:37 น. - comment id 427785
ชอบท่อนสุดท้ายจังค่ะ .... ู^___^ แอบเอาความรัก และกำลังใจมาฝากตอนใกล้รุ่งเช้าค่ะ เจ้าของกลอนกำลังหลับปุ๋ยอยู่เลยมั้งเนี่ย.....ขอให้เช้าวันนี้เป็นวันที่สดชื่นนะคะ ......ขอตัวไปนอนก่อนจ้า...ง่วงแระ...
19 กุมภาพันธ์ 2548 13:10 น. - comment id 427864
ไพเราะค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2548 14:19 น. - comment id 427900
ขอบคุณทุกท่านนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน
19 กุมภาพันธ์ 2548 15:55 น. - comment id 427962
ความคิดถึงรู้สึกเมื่อคิดถึง ความนึงจึงถ่ายทอดความห่วงหา ความอาลัยยังเหลือเจรจา เลยเขียนภาษาวาจามาให้อ่าน
19 กุมภาพันธ์ 2548 17:35 น. - comment id 428003
บทกลอนจะคงอยู่คู่โลกตลอดไป
20 กุมภาพันธ์ 2548 07:00 น. - comment id 428152
หวังว่าวันนั้น.....คงจะอย่างที่ใจปรารถนา