น้ำตาลวง เมื่อแรกมองจ้องตาไม่กล้าหวัง กลัวจะพังทลายมลายสูญ ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งดีทวีคูณ จึงเริ้มจูนความถี่ที่หัวใจ ยิ่งนานวันรู้จักมักสนิท ยิ่งใกล้ชิดยิ่งส่งยิ่งหลงใหล ยิ่งนานวันพลันเพลิดเตลิดไกล ยิ่งมัดไว้ให้อยู่ดูใกล้ตา ผ่านวันคืนฝืนจริงยิ่งถลำ แทบทุกคำรอคนมาค้นหา ทั้งเปิดเผยเอ่ยคำพร้อมน้ำตา เพราะเธอมากับอีกคนเธอสนใจ คำว่ารักกลับสลายกลายเป็นช้ำ คอยตอกย้ำคำนี้ที่ยิ่งใหญ่ เธอใกล้ชิดประจำไปทำไม แล้วเปลี่ยนไปเป็นอื่นอย่างฝืนทำ เพราะรักเองคิดเองเร่งให้เจ็บ ควรจะเก็บใจไว้ไม่ถลำ ล้มทั้งยืนเจ็บล้วนควรหลาบจำ อย่าผิดซ้ำยิ่งรักมักเจ็บตาย หยาดน้ำตาหลากรอนสอนให้รู้ อย่าคิดตู่เข้าข้างทางทั้งหลาย เพราะหากรักผิดหวังพังทลาย เจ็บจนตายยังไร้คนมาสนใจ
18 กุมภาพันธ์ 2548 22:25 น. - comment id 427726
มีสิ่งใดที่ได้ดั่งใจหวัง หากใจยังไม่คิดจะล้มเลิก แม้ความหวังเลือนรางยากจะเกิด เชิดหัวใจให้สูงไว้จะพ้นกรรม เพราะบุพเพสันสร้างให้มาพบ ให้ประสบพบวันที่ถลำ แม้ขมขื่นระทมทุกข์สุดระกำ ตั้งใจทำสักวันฝันเป็นจริง
18 กุมภาพันธ์ 2548 22:32 น. - comment id 427729
มาทักทายค่ะเพ่ ไม่เจอกันตั้งนานนะ
19 กุมภาพันธ์ 2548 18:13 น. - comment id 428022
อารมณ์นี้ผมก็เคยเป็น