ยามใดใจเธอมืดมน ข้าฯหวังเป็นหิ่งห้อย เปล่งแสงดลใจ ยามนี้ใจเธอสุขสว่าง ถึงเวลาข้าฯจากไกล กลัวเธอรู้ความจริง สุดแสนอับอาย ในแสงสว่างนั้น ข้าฯเพียงแมลง
15 กุมภาพันธ์ 2548 15:38 น. - comment id 425815
เจ้าขาวคะ คำประพันธ์เจ้าขาวช่างแสน สุดจะซึ้ง
15 กุมภาพันธ์ 2548 17:16 น. - comment id 425855
ชอบหิงห้อยครับ แปลกดี
15 กุมภาพันธ์ 2548 17:25 น. - comment id 425861
แสงเล็ก ๆ ของหิงห้อย ทำให้ค่ำคืนที่มืดมิด ช่างงดงาม ไม่แพ้ดวงดาวคะ ^_^
15 กุมภาพันธ์ 2548 17:25 น. - comment id 425862
ซาบซึ้งในการให้โดยไม่หวังรับสิ่งตอบแทนค่ะ ขอให้หิ่งห้อยเปล่งแสดงประดับใจต่อไปนะคะ ไม่ว่าวันหรือคืน หิ้งห้อยจะสวยงามเสมอ .......สวยงามที่จิตใจ
15 กุมภาพันธ์ 2548 19:11 น. - comment id 425941
หิ่งห้อย..แม้นด้อยแสง มากด้วยแรงความใฝ่ฝัน สว่าง..จากตัวพลัน เปล่งแสงนั้นด้วยตัวเอง....ฯ ให้ข้อคิดที่ดีมาก...รักแท้คือการเสียสละค่ะ..
15 กุมภาพันธ์ 2548 19:35 น. - comment id 425972
แม้เจ้าค่าแค่แมลงปีก ข้าไม่เคยคิดฉีกปีกเจ้า ให้ไก่กาได้ลิ้มรสเอา - ข้าบูชาเจ้าเยี่ยงนางจันทร์
16 กุมภาพันธ์ 2548 00:26 น. - comment id 426210
แม้เป็นแมลง แม้แสงเจ้าน้อย ข้ายังเคียงคอย ร่วมร้อยชีวัน *-*ความหมายดีจัง*-*