แว่วเสียงไผ่ ไหวหวิว พริ้วออดอ้อน วิหคร่อน ก่อนอุทัย หยุดไขแสง อัสดง ลับฟ้า นภาแดง จวนสิ้นแสง อัสนี ที่รอคอย ฝูงปักษา คืนคอน ตอนย่ำค่ำ สุดระกำ ช้ำใจ ฤทัยหงอย เฝ้าคนึง สัญญา ตั้งตาคอย ฝากบอกกลอย ยาใจ ให้หวลมา เสียงดุเหว่า โหยหวน จวนชิงภพ คงสยบ ครวญคร่ำ พร่ำเรียกหา นกพลัดรัง ยังโผผิน บินกลับมา แต่กานดา อยู่ไหน ไม่หวลคืน น้ำค้างฉ่ำ ช้ำจิต คิดตระหนัก ถึงแม้นรัก หักจิต ไม่คิดฝืน ยอมหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ทนกล้ำกลืน ทุกวันคืน ยังระทม ตรมฤดี ทิ้งร่องรอย กลอยใจ ให้พินิจ ยังฝังจิต เก่าก่อน ตอนสุขี กลิ่นนวลปรางค์ คาค้าง กลางฤดี พร่ำวจี ก่อนหลัง ยังฝังใจ ภาพนวลนาง แนบนิด สนิทเนื้อ ยิ้มระเรื่อ เรืองรอง ดูผ่องใส ยังฝังจิต ติดตรึง ซึ้งฤทัย ด้วยอาลัย ห่วงหา ยังอาทร
14 กุมภาพันธ์ 2548 07:03 น. - comment id 425012
เชิญเจ้าจรร่อนใจไปตามรัก เจ้าก็จักเห็นจิตตามประสงค์ รักที่มีใช่ว่าจะเดินดง รักยังคงวงวางตรงกลางใจ
14 กุมภาพันธ์ 2548 10:28 น. - comment id 425109
เพราะดีค่ะ
27 สิงหาคม 2551 15:54 น. - comment id 890225
เศร้าจังเลยค่ะ
27 สิงหาคม 2551 15:57 น. - comment id 890228
อยากให้คนแต่ง...แต่งให้บ้าง จังเลยค่ะ