เขียนกลอนอ้อน น้ำคำ มาขอโทษ ขออย่าโกรธ อย่าเมิน อย่าละเลย อยากได้ยิน คำอภัย อย่าทำเฉย ขอโทษเคย หึงหวง เพราะหวงคุณ ให้อภัยเถิด ขอร้องจากหัวใจ ที่ทำไป ใช่ไม่รัก เสียเมื่อไหร่ ก็เพราะรัก มากไป ใจหวั่นไหว เกรงว่าใคร มาอิงแอบ แทนทุกยาม อยากขอบคุณ คนดี ที่รักฉัน ที่ทุกวัน คอยห่วง คอยทวงถาม อยากขอบคุณ ที่เฝ้า แนทุกยาม คอยติดตาม ถามข่าว เฝ้าห่วงใย คุณรู้ไหม วันนี้ ใจเป็นสุข ไม่เป็นทุกข์ ห่วงห่วง หึงหวงไม่ จงรู้ไว้ รักนั้น ต้องทำใจ ไม่สร้างให้ ร้าวฉาน การกระทำ ทำจิตใจ ให้สงบ ไม่รบรัก คนที่ภักดิ์ รักมั่น จงจดจำ หากรักมั่น อย่าคิดมาก เกินน้ำคำ โปรดตอกย้ำ ให้รัก และเข้าใจ ขอโทษนะ เธอที่ ทำเมินเฉย ที่เกินเลย ด้วยจิต ที่ริษยา ด้วยรักมาก รักเธอ ล้นอุรา ย้อนกลับมา ขอให้ รักดังเคย
12 กุมภาพันธ์ 2548 16:12 น. - comment id 424511
โอเค..ยกโทษให้ก็ได้ถือไว้มันหนัก..แวะมาป่วนจ้า....
12 กุมภาพันธ์ 2548 16:16 น. - comment id 424515
ความรักกำลังสั่นอยู่ที่ 6 ริคเตอร์
12 กุมภาพันธ์ 2548 18:07 น. - comment id 424559
ความรักที่แท้ให้อภัยกันได้เสมอ ไม่มีโกรธ ไม่มีเกลียด ครับ
13 กุมภาพันธ์ 2548 00:45 น. - comment id 424643
ความรักคือการให้อภัย หากไร้น้ำใจยากได้ความรัก แก้วประเสริฐ.
13 กุมภาพันธ์ 2548 13:15 น. - comment id 424745
โถ . . ลุงหายไป แป๊ปเดียว อารมณ์นี้เลยน่ะ มาแล้วคร้..า. ..บ มาเยี่ยมกันแล้ว