หมอกหนาคลุมฟ้ามืดมิด ข้าแนบชิดความตรมกับลมหนาว ศาลาริมน้ำไร้สิ้นกลิ่นดวงดาว จอกเหล้ายังร้าวคราวข้าตรม สายน้ำไหลแล้วไม่หวนกลับ ข้ามีเหล้าดับความขื่นขม สายลมเย็นเยือกก็เพียงลม ความสุขความรมก็เคล้ากัน หมอกหนาคลุมฟ้ามืดมิด ข้าแนบชิดตัวเจ้าแต่ในฝัน กี่ฟันลี้ที่เรานั้นห่างกัน รอยรักรอยร้าวนั้นข้าไม่ลืม
LUNA SEA 8 ก.พ. 2548 13:43 น. - ID 70757 
2347
4
0
8 กุมภาพันธ์ 2548 14:18 น. - comment id 422075
ได้ยินเสียงรินเหล้าเลยเข้ามา........
8 กุมภาพันธ์ 2548 15:04 น. - comment id 422085
นึกภาพตามแล้ว เหมือนมีจอมยุทธหนุ่มผู้นึง นั่งรินเกล้าอยู่ท่ามกลางศาลานะบึงน้ำที่มี ขุนเขาโอบล้อม แต่อยู่เพียงลำพังผู้เดียว เศร้าแต่สวยงามมากค่ะ
8 กุมภาพันธ์ 2548 16:27 น. - comment id 422117
เฝ้าคิดถึงใครสักคนผู้ห่างไกล แม้ฟ้าใสพลันกลับกลายมืดหมองหม่น เสพสุราเดียวดายสุดฝืนทน หวังสักคนนั่งชนจอก.......แล้วหมอกมัวจะสลายตัวโดยพลัน
8 กุมภาพันธ์ 2548 17:16 น. - comment id 422149
หมอกหนาคลุมฟ้าอย่างมืดมิด เหมือนดวงจิตของข้าที่สุดฝืน อยู่กับรอยน้ำตาพร่ากลางคืน ไม่อาจจะยิ้มชื่นแม้กลางวัน *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
8 กุมภาพันธ์ 2548 17:42 น. - comment id 422170
ขอสักแก้วดิ
8 กุมภาพันธ์ 2548 20:51 น. - comment id 422296
รินเมไรใส่จอกแล้วรำลึก ฤทัยตรึกตรึงตราพาหวันไหว ถวิลเจ้าเฝ้าคำนึงถึงดวงใจ อยู่หลใดในหล้าสุธาธาร
8 กุมภาพันธ์ 2548 21:03 น. - comment id 422304
คงจะไม่แค่จอกเหล้านะ คงจะเป็นกมแล้วหล่ะนะ อย่างงี้ทั้งคน อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
