คำว่าชอบเกิดจาก ช.ก่อเริ่มต้น แล้วแตกผลจาก ช. เป็น อ.อ่าง ติดตามต่อ บ.ใบไม้ ไม่เว้นวาง รวมกันสร้างคำว่าชอบ มอบให้กัน ใครหนอคิดคำว่าชอบ..ชอบจริงหนอ ทุกครั้งพอชอบใครจิตใฝ่ฝัน จะส่งสายตาชอบมอบสัมพันธ์ ให้แก่ใครคนนั้นทุกวันมา เขาก็ส่งสายตามาประสาน รอยยิ้มหวานระบายไว้บนใบหน้า เชื่อมสายใยไมตรีที่โสภา ให้เรากล้าทักทายหมายไมตรี จากวันนั้นลุล่วงซึ้งดวงจิต เราสนิทสนมกันทุกวันวี่ รู้และเข้าใจกันหลับฝันดี จนเกิดมี รัก,ห่วงกลางดวงใจ คำว่ารักเกิดจาก ร.ก่อต้นรัก ก.ไก่ภักดีอยู่ เคียงคู่ใกล้ ไม้หันอากาศพาดกลางสร้างเยื่อใย รวมกันได้ว่า รัก บอกรักกัน ใครหนอคิดคำว่าชอบ..ชอบตรึงจิต ใครหนอคิดคำว่ารัก..รักมหันต์ ชอบบวกรักภักดีร่วมชีวัน แจกการ์ดพลันเชิญท่าน..งานวิวาห์
10 ธันวาคม 2544 02:36 น. - comment id 24114
ไอ้เราก็นึกว่าไม้เก็ดจะไปแต่งงานซะอีกจ้า....
10 ธันวาคม 2544 19:44 น. - comment id 24195
เมื่อไหร่มีข่าวดีบอกด้วยนะค่ะ
10 ธันวาคม 2544 23:48 น. - comment id 24233
ชอบกับรักแตกต่างกันที่ตรงไหน ตอบฉันหน่อยได้ไหมถึงคุณค่า คำว่ารักดูจริงจัง...ตลอดมา คำว่าชอบเพียงตรึงตรา..ติดตรึงใจ หรือจริงแล้วองศาของความต่าง คือความห่างที่ไม่อาจควบคุมได้ คนชอบกันไม่ใกล้ชิดสนิทใจ คนรักกันอยู่ใกล้..ทุกเวลา
11 ธันวาคม 2544 00:15 น. - comment id 24246
ชอบกับรักแตกต่างกันนั้นตรงที่ ชอบนั้นมี ช, อ, บ ก็รู้เห็น รักมี ร. ไม้หันอากาศ,ก ก็เขียนเป็น ตรงประเด็นไหมหนอ...ล้อเล่นครับ แตกต่างดังต้นไผ่ได้ลิขิต คุณค่าผิดกันไกลใจขานขับ ชอบแค่ชอบไม่ห่วงหาคณานับ รักแม้หลับยังฝันหา เอื้ออาทร.