ดุจดั่งพายุ...พลัดพราก จำต้องมาจาก...ดวงใจ ความรักก่อเกิด...นั้นไซร้ จำต้องทุกข์ใจ...เศร้าตรม
27 มกราคม 2548 11:15 น. - comment id 415691
พายุพัดผ่านพ้น ใจร้อนรนอกขื่นขม รักแล้วต้องโศกซม ชวดชู้ชมนอนเดียวดาย รอคอยคืนวันล่วง ทั้งห่วงหวงข่มไม่หาย หาเหตุให้ทุกข์คลาย ยังไม่วายคิดถึงเธอ... สั้นเหลือเกิน ก็เลยต่อให้อีกสองบท ลองแต่งต่ออีกสักบทก็น่าจะสมบูรณ์ได้ แล้วโพสต์ให้ดูใหม่ก็ยิ่งดี อิอิ
30 มกราคม 2548 23:19 น. - comment id 417330
เจ้าค่ะ จาลองดูใหม่นะคะ