..แม่จ๋า..หนูโตแล้ว.. - ..แม่จ๋า ..หนูอยากตาย..

ไวยากรณ์

..แม่จ๋า..หนูโตแล้ว..    
                                                          หมึกมรกต  
เธอเถียงแม่แก้คดีที่กล่าวหา
ว่าแม่จ๋าลูกเล็กยังเด็กหรือ
จึงสอนสั่งดังเด็กเล็กอมมือ
ใช่ลูกซื่อจนเซ่อเผลอกายใจ
เขาเป็นชายที่ดีเด่นมีเกียรติ
ใช่เสนียดน่ากลัวชั่วไฉน
พวกชาวบ้านปากบอนก็ค่อนไป
มีหรือใครอยากให้ใครได้ดี
ลูกโตแล้วเป็นผู้ใหญ่ใช่ทารก
อย่าวิตกกลัวว่าเสื่อมราศรี
จะรักษาเกียรติคุณกุลสตรี
เรื่องราคีมีคาวอย่ากล่าวกัน
ไม่ชิงสุกก่อนห่ามให้งามหน้า
จะศึกษาอุตสาหะอย่างขยัน
แม้ไม่เชื่อในคำลูกสำคัญ
ใครว่านั้นแม่ลองไตร่ตรองดู
อย่าหูเบาใจเบาเชื่อเขาง่าย
เปิดหูซ้ายหูขวาให้ฟังไว้หู
หากลูกชั่วต่ำช้าอย่าอุ้มชู
ลูกไม่อยู่อัปยศจงจดจำ
โธ่ลูกเอ๋ยไม่ฟังแม่สั่งสอน
ว่ายังอ่อนอาจจะพลาดถลำ
จึ่งตกเหวจนตรอกอย่างชอกช้ำ
ด้วยกลืนกล้ำน้ำตาอยู่มิรู้คลาย
เมื่อรู้ตัวชั่วช้าหันหน้าหนี
ทำความดีเข้าสิยังมิสาย
ลูกโตแล้วยังเยาว์อยู่เรื่องผู้ชาย
อย่าคิดตายก่อนโตหายโง่งม


แม่จ๋า ..หนูอยากตาย
                                        ไวยากรณ์
แม่ว่าเธอ ถึงคดี ที่กล่าวหา
ไงลูกยา ไม่เล็ก แล้วใช่ไหม
หน้าท้องแบน เรียบงาม มลายไป
นับวันยิ่ง เติบใหญ่ ขึ้นทุกที
ไหนละชายที่ดี และมีเกียรติ
ไม่อยากพูด ส่อเสียด อ้าวอย่าหนี
มานั่งลง และพูดจา กันดีดี
เบื่อเต็มที กับคำ เขาโจทย์จัน
รู้นะรู้ ลูกโตแล้ว ใช่ทารก
เลยวิตก หากมีใคร ทำอย่างนั้น
ใช้วาจา ล่อหลอก สานสัมพันธ์
พูดไม่ทัน ขาดคำ แล้วเป็นไง
ไม่ชิงสุกก่อนห่ามให้งามหน้า
จะศึกษาอุตสาหะ ไหนละไหน
ให้เชื่อคำ มั่นลูก ที่ว่าไป
แม่ก็หลง เชื่อใจ ที่ตรองดู
ไม่หูเบา ใจเบา เชื่อเขาง่าย
แต่สุดท้าย เหมือนแค่ลม ที่เป่าหู
ถึงอย่างไร เขาเกิดมา ต้องเลี้ยงดู
และอุ้มชู เพราะเขาไม่ผิดอะไร
โธ๋ลูกเอย ไม่ฟัง แม่สั่งสอน
ที่เว้าวอน พร่ำบ่น ฝากเอาไว้
ว่าอย่าหลง เชื่อคำ พวกผู้ชาย
ที่มุ่งหมาย เพียงแค่ พรหมจรรย์
เมื่อรู้ตัวว่าผิดอย่าคิดหนี
ปลิดชีวี หนีอาย ไปอย่างนั้น
ไม่ต้องฟัง คำนินทา เขาโจทย์จัน
คืนและวัน ผันผ่าน นานก็ลืม
ลูกต้องลุก ขึ้นยืน อย่างเข้มแข็ง
ด้วยเรี่ยวแรง ของลูก ใช่หยิบยืม
อย่ามามัว เสียใจ คำไม่ปลื้ม
ขอให้ลืม อดีต ที่ฝังใจ