....ก็แค่วันเหงาๆกับตัวเราเอง..... ท้อแท้ หลายครา เสียน้ำตา หลายครั้ง ชีวิต ไม่จีรัง ความหวัง ของหัวใจ ร้องไห้ หลายที ไม่มี ทางแก้ไข ช่างมัน หัวใจ นานไป คงลืมเธอ
22 มกราคม 2548 21:54 น. - comment id 411264
เป็นกำลังใจให้นะคะ รู้สึกและเข้าใจความรู้สึกนี้ดีค่ะ
22 มกราคม 2548 22:31 น. - comment id 411284
จริง ๆ แล้ววันนี้แอบหลุดคอนเซปป์นะคะ ปกติไม่มีอารมณ์มานั่งแต่งกลอนฝัน ๆ สวยหวาน ขนาดนี้ได้นะคะเนี้ย แต่มันก็มีบ้างใช่มะ
22 มกราคม 2548 22:36 น. - comment id 411285
วันนี้..มาแปลกจัง.. เศร้า..เฮ้อ
22 มกราคม 2548 23:23 น. - comment id 411306
ทำไมอ่ะคะพี่ภู หนูจะสวยๆ ซึ้งๆ เศร้าๆ บ้างไม่ได้เลยหรือไงเจ้าคะ? แบบนี้เรียกแปลก แล้วไม่แปลกมันอย่างไหงอ่ะคะ?
23 มกราคม 2548 00:08 น. - comment id 411345
เปลี่ยนจากวันเหงา ๆ เป็นวันเบา ๆ ได้เปล่า
23 มกราคม 2548 00:45 น. - comment id 411385
เขาบอกว่า..ผู้หญิงทุกคนสวยเหมือนกันหมด..เพราะถ้ามองจากด้านหน้า..มันจะมีมุมมองทั้งหมด 180องศา....เท่ากับมีมุมชมความงามของสตรี 180มุม..และไม่ว่าจะขี้เหร่อย่างไร..ก็จะต้องมีสักมุม ที่มองสวยงาม..บางคนเกิดมาโชคดี..สามารถมองสวยได้หลายมุม..ก็เลยไปเป็นดาราบ้าง นางแบบบ้าง... แต่สิ่งหนึ่งที่มองภายนอกไม่เห็นกัน..แต่ผู้หญิงทุกคนก็มีให้มองต่างมุมเหมือนกัน...คือความงามจากใจ.....อันนี้แล้วแต่ใครจะดูเห็นและสัมผัสได้ ฉะนั้นจึงไม่แปลกนักหรอก..ที่บางครั้งผู้หญิง จะรู้สึกเหนื่อยกับการสร้างภาพที่แข็งกร้าว มาเป็นอ่อนหวานบ้าง..เพราะตามธรรมชาติ..ผู้ชายกว่า 90% จึงจะเป็นมหาโจร ที่เหี้ยมโหดดุร้าย..น้อยนักที่สุภาพสตรีจะอำมหิต.... ฉะนั้นเราจึงบอกเสมอว่า..เราไม่กลัวผู้หญิงดุ... แต่อย่านึกว่าเราเข้าใจอะไรมากมาย....เพียงแต่เรารู้ตัวว่า...เราวิ่งได้เร็วเท่านั้น.ยังไงก็หนีทัน เข้ามาทักทายคนดุ..แต่วันนี้ฉาบน้ำตาล..อย่างนี้แหละน่ากลัว...สวัสดีครับ
23 มกราคม 2548 12:16 น. - comment id 411518
แวะมาดูอารมณ์เหงา ๆ ในวันเหงา ๆ ค่ะ
23 มกราคม 2548 12:36 น. - comment id 411526
ซอนย่า.. สวย..น่ะ..พี่ไม่เถียง.. ก็หนูเล่นคอนเฟิร์มตัวเอง... ออกซะขนาดนั้น..... ดิฉันสวย ส่วนไอ้เหงา..ไอ้เศร้านี่.. มันแปลก.. ปกติเห็นแต่แสบ..แต่ซ่าส์.. และร่าเริง...บางครั้งก็ยียวน.. กวนประสาท..เหมือนกัน... ก็เลยแปลกใจไง...ว่าใครน่ะ.. ปลุกอารมณ์เหงา.. อารมณ์เศร้า.. น้องสาวของพี่ได้... ก๊าก....เห็นคนเศร้าแล้วดีใจ.. มากวนยามเช้า... เอ..สายแล้วนี่หว่า.. ไป..ไปกินข้าวกัน.. ท่าพระจันทร์..ร้านเดิมน่ะ... เดี่ยวพี่สั่งรอ...แล้วกัน.. ปอเปี๊ยกุ้ง ยำปลาดุกฟู ต้มยำกุ้งยอดมะพร้าว ผัดหน่อไม้ฝรั่ง ส้มทำไทย-ปู ข้าวเปล่า 2 จาน.... พอไหมจ๊ะ...ซอนย่า..จ๋า โอย...หิวแล้วซิ :)
23 มกราคม 2548 15:50 น. - comment id 411583
อ่านแล้วเศร้าค่ะ เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเอง
23 มกราคม 2548 18:23 น. - comment id 411647
อืม ... วันนี้มาแปลกแหวก อารมณ์นะคะ แต่นู๋ขอเห็นด้วยกะคุณครูดีก่า .... อิอิ .....
23 มกราคม 2548 21:08 น. - comment id 411726
สั้น ๆ แต่ได้ใจความมากค่ะ... อิ อิ..
24 มกราคม 2548 22:33 น. - comment id 412473
แม่จิตร อันนั้นมันฟังเหมือน วันที่ปวดฉี่ทั้งวัน หรือวันที่เป็นประจำเดือนยังไงไม่รู้นะคะ ผู้เฒ่า อื้อฮือ... เชี่ยวจริง ๆ แต่แน่ใจเหรอคะจะวิ่งหนีหนูทัน หนูเป็นแม่เสือสาวนะคะ เสือชีตาร์ด้วยสิ วิ่งเร็วที่สุดในโลกแล้วนะคะ เถ้าธุลี แวะมา แต่อย่าเหงาตามนะคะ ไม่อยากให้ใครเหงาเลยค่ะ พี่ภูอีกรอบ ชีวิตในเนท มักเป็นชีวิตที่ฝัน ๆ ค่ะ อะไรที่เราพูดไม่ได้ทำไม่ได้ในชีวิตจริง ก็มาลงในนี้แหละพี่ ฉะนั้น ร้อยแปดมุม ที่ผู้เฒ่าบอก หนูอาจสวยอยู่แค่ ครึ่งมุมหย่อน ๆ ด้วยมั้งคะ เลยต้องมาคอนเฟิรมตัวเองในนี้อ่ะค่ะพี่ ปล.ส้มทำหนูใส่ปลาร้านะคะ ขอลาบปลาดุกด้วยอีกที่ พร้อมข้าวเหนียวร้อน ๆ นุ่ม ๆ อีกหนึ่งกระทิ๊บ ค่ะ คนเมืองลิง อ่านได้ แต่อย่าเศร้าตามค่ะ เวลาไม่ช่วยอะไรหากใจมันยังฝังจำ สาวดำ-รำพัน ลูกศิษย์เคยคิดล้างครูบ้างมั้ยคะ คิดเมื่อไหร่บอกนะคะ เดี๋ยวซอนย่าจะวางแผนและยุส่งให้เองค่ะ อิอิอิ ลอยไปในสายลม บางครั้ง แค่คำพูดไม่กี่คำ ก็อาจชัดเจนกว่าคำบรรยายเป็นหน้ากระดาษค่ะ ถ้ามันออกมาจากใจ ฮือ...ฮือ.......