เขาหาว่าเลี้ยงต้อย - ต้อยรำพึง ..

ไวยากรณ์

เขาหาว่าเลี้ยงต้อย    
                                                                              ฤกษ์  
เสียงกลองยาว เถิดเทิง ดังเทิ๊งบ้อง
ลูกคู่รำ โห่ร้อง เสียงโหยหวน
โห่ฮิ๊วโห่ ฮิ๊วโห่ ตามขบวน
หนูน้องน้อย หน้านวล ถือพานเทียน
น้องน่ารัก พ่อนาค มองเขม้น
เคยพบเห็น แนะนำ เรื่องอ่านเขียน
วัยวุฒิ ห่างกัน หมั่นแวะเวียน
เพียงสิบปี มีความเพียร จะเฝ้ารอ
อายุย่าง เลขสาม งามตีนกา
เธอใกล้จบ ศึกษา อยากสู่ขอ
ดูเหมาะสม คุณสมบัติ ชัดเพียงพอ
เพื่อนฝูงล้อ เลี้ยงต้อย ไม่น้อยใจ
ห้ามไม่ได้ หัวใจ ใฝ่หลงรัก
เด็กเขามี ใจภักดิ์ ยิ่งหลงไหล
ห่างกันเพียง สิบปี มิใช่ไกล
รักผู้ใหญ่ มีหลัก ปักมั่นคง
เรื่องความรัก ลางเนื้อ ชอบลางยา
แก่คราวป้า รักหนุ่ม จนลุ่มหลง
เรายังหนุ่ม รักน้อง จองอนงค์
แก่ตัวลง คู่สวยใส ใครก็ชม......... 


ต้อยรำพึง ..
                                                         ไวยากรณ์
ยังจำเสียง กลองยาว ครานั้นได้
ที่ผ่านไป เมื่อครั้น ราวประถม
เอ.. หรือว่า สมัยเรียน มัธยม
ที่เคยแอบ ชื่นชม ใครคนนึง 
เขาดูงาม สมชาย ทุกสัดส่วน
นัยตาชวน เพ้อฝัน ให้คิดถึง
ยังแอบเก็บ ไปฝัน เฝ้ารำพึง
ว่าเขาคือ ใครคนหนึ่ง  .. ที่เฝ้ารอ
เนื่องเป็นหญิงจึงมิกล้า ที่จะเอ่ย
จนวันผ่าน ล่วงเลย ได้แต่ขอ
ขอให้พี่ คนนั้น ได้โปรดรอ
ไม่นานหนอ  น้องนี้ สาวเต็มกาย
อีกสองเดือน จะจบ การศึกษา
รับปริญญา ทำงาน เป็นผู้ใหญ่
ใช้ความรู้ หาเงิน เพื่อเลี้ยงกาย
แต่หัวใจ .. ยังรอพี่  เสมอมา
เรื่องความรัก โคแก่ กินหญ้าอ่อน
เพื่อน ๆ เฝ้า  เว้าวอน คิดดูหนา 
หากต่อไป แก่ตัว ภายภาคหน้า
เขาล้อว่า  ผัวแก่เมียสาว กว่า .. จะทำไง