กี่เมล็ดพันธุ์ที่เติบโตเป็นต้นความเหงา กี่รอยเงา....ต้นเหตุของความเศร้า....น้ำตาเพ้อ กี่ความร้าวรอน....โหยอ่อนของใจเธอ กี่คืนวันที่ฉันเพ้อ....ตอนไม่มีเธอเคียงกาย หากแต่สักวันหนึ่ง....ต้องมีคืนลา เพื่ออนาคต....เพื่อวันข้างหน้า....เธอพออยู่ได้ไหม ? หากเพียงสักช่วงเวลาหนึ่ง...ที่ฉันอยู่ไกล เธอยังอาจจะอ่อนใจ....ไปกับใครอีกคน ทั้งที่อีกใจก็ไม่อยากเอ่ยลา.... อยู่ที่นี่ก็นับวัน เร่งนาฬิกา....ทุกคราหน จะกลับไปบ่มเพาะ....ให้ต้นรักอดทน เติบโตคุ้มกัน....แดด ฝน ให้ต้นรักของเรา
21 มกราคม 2548 11:35 น. - comment id 410368
อ่านจบ..แล้วบอกไม่ถูก เหมือนน้ำตาจะไหลแหนะ เมล็ดพันธุ์ที่เติบโตเป็นต้นความเหงา สักวันจะเป็น ต้นรักที่มั่นคง ในความอดทน ที่สู้มา เป็นกำลังใจให้นะ ชอบมาก ๆๆ เลยกลอนนี้ ขออนุญาตเก็บไว้ในกลอนที่ชอบนะจ๊ะ ^____^
21 มกราคม 2548 11:52 น. - comment id 410384
อดทนไว้ดีกว่านะ จะเป็นกำลังใจให้
21 มกราคม 2548 12:36 น. - comment id 410423
มาเป็นกำลังใจให้น๊า
23 มกราคม 2548 14:54 น. - comment id 411566
งั้นก็ขอโทษ และขอบคุณมาก เพราะเราก็แค่แต่งให้ผู้ชายคนหนึ่งที่เราแอบชอบก็แค่นั้น ขอบคุณมากๆๆGOOD LUCK