ขอโทษ...โปรดกลับไปอัพเดท และอัพเกรดมันสมองล้าสมัย ไม่มีเธอ ใช่ฉันนี้ไม่มีใคร ขออภัยที่เจ็บน้อยกว่าเมื่อวาน โลกของฉันทั้งใบหมุนไปแล้ว ไม่มีแววจะหลงลุ่มหลุมคำหวาน มดที่เคยดิ้นตายในน้ำตาล มันกลับชาติมาอาจหาญด้วยปัญญา เพราะความเจ็บเก็บเกี่ยวข้อมูลไว้ เสี้ยมสอนใจดวงนี้ให้มีค่า เธอว่าเก่า เขาว่าใหม่ ธรรมดา ฉันยังมีราคาต่อใครใคร ความเจ็บปวดไม่ใช่ฉันเพิ่งพานพบ คนประสบมาทุกยุคสมัย ทิ้งฉันลงอย่าหลงผิดคิดดีใจ ปัจจุบันฉันเจ็บได้แต่ไม่นาน อาจจะจริง ฉันคนก่อนนอนร้องไห้ น้ำตาไหลล้างหน้ามหาศาล เฝ้างอนง้อขอร้องและต้องการ ให้เธอผ่านมาสมเพชเวทนา ขอโทษ...โปรดกลับไปอัพเดท และอัพเกรดมันสมองตรองน้ำหน้า ฉันลงทุน เสียรักไปได้ปัญญา มาอัพเกรดพัฒนาคุณค่าตน 21 มกราคม 2548
21 มกราคม 2548 10:49 น. - comment id 410324
หมดยุคคนอ่อนแอเรื่องความรัก ไม่เผลอปักปล่อยหัวใจให้ลุ่มหลง เกียรติศักดิ์ศรีฉันมีพอคนอย่างเธอก็ควรปลง ไม่มีเธอสักคนฉันก็คงไม่ถึงตาย เย้ ๆๆ ชอบกลอนนี้มากเลยจ้าอ่านแล้วซะใจดี ได้ความเข้มแข็งมาเป็นกองต้องอัพเดทบ่อย ๆๆ อิอิ ^___^
21 มกราคม 2548 11:11 น. - comment id 410353
อืม ..... ช่ายเลยค่ะ คนเราต้องพัฒนาม่างแล้ว ยอมด้ายยยงาย
21 มกราคม 2548 11:40 น. - comment id 410371
แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ
21 มกราคม 2548 11:42 น. - comment id 410374
แวะมาเป็นกำลังใจให้ครับ
21 มกราคม 2548 15:50 น. - comment id 410541
หักมุมดีครับ
21 มกราคม 2548 17:25 น. - comment id 410597
เห้อ ............UpDaTe แต่หัวใจ พอ มะคะ
21 มกราคม 2548 19:31 น. - comment id 410644
เด็ดสะระตี่ นี่แหละได้ใจ เจ้าค่ะ
21 มกราคม 2548 21:13 น. - comment id 410706
ชอบแนวคิดคุณนะคะ
23 มกราคม 2548 03:21 น. - comment id 411426
เก่งจางเรยค่า...
26 มกราคม 2548 16:30 น. - comment id 413328
วันนี้มาแวะอัพเดทกลอนนะครับ อบอุ่นจังเลยยยยยยย