เธอเดินเข้ามาพิงพัก ใต้เงาแห่งรักเหมือนกัน ก่อเกิดเป็นความผูกพัน เรานั้นสุขสันต์ไม่ร้อนรน ไม่นานฤดูกาลเปลี่ยน หมุนเวียนหนาวร้อนฝน เวลาเปลี่ยนใจคน จะกี่หนก็วนไป ใต้ร่มเงาแห่งความรัก คนพักเริ่มห่างหาย กิ่งก้านนั้นพลัดใบ ฤดูหนาวใกล้คลืบคลาน ฉันอยู่อย่างเดียวดาย ภายใต้เงาแห่งรักนั้น อีกกี่ปีอีกกี่วัน รักจะพลันหันกลับคอน ........................................ ฉันกลับมาที่เก่า ภายใต้เงาครั้งเก่าก่อน เอนหลังพักหลับนอน ลงกลอนปิดกั้นใจ ...................................... 21 เม.ย. 2547 รวิ วารินทร์
18 มกราคม 2548 14:33 น. - comment id 408422
หวังว่าคงได้อะไรติดมือกันไป ไม่มากก็น้อย ...ตุ๊กตาได้เต็ม ใครไม่ได้จะแบ่งให้เอาไหม๊..
18 มกราคม 2548 19:10 น. - comment id 408661
ชอบกลอนแบบนี้จังค่ะ รู้สึกว่าอ่านแล้วมีอะไรลึก ๆ ดี
18 มกราคม 2548 23:18 น. - comment id 408855
ฉันกลับมาที่นี้ เพื่อบอกเธอคนดีมีฝันใฝ่ มอบรักดวงนี้ที่หัวใจ แด่เธอนั้นไงคนแสนดี *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
19 มกราคม 2548 11:53 น. - comment id 409063
ฉันยังรอเธออยู่ตรงนี้ ใต้เงาจันทร์แห่งความปรารถนาดีตรงหน้า ยังรอเธอพร้อมหยดน้ำตา เมื่อเห็นเธออ้อนล้าแล้วทรุดตัวลงนอน กลับมาแล้วหรือค่ะพี่ ตุ๊กตาตัวใหญ่ของกระดาน
22 มกราคม 2548 20:25 น. - comment id 411187
คราใดที่อ่อนล้า..ให้กลับมาที่เก่า คราใดมีเรือ่งรุมเร้า..อย่าลืมฉันคนนี้ คราใดมีสุขแล้วลืมเรา..ไม่ผิดหรอกคนดี แต่จดจำไว้ ณ ตรงนี้.. หัวใจล้นปรี่..มีให้เธอ กลับมาคราวนี้..มีเรือ่งทุกข์ร้อนใด จงอย่าเกรงใจ..เล่าสู่กันฟังได้เสมอ เพราะอย่างไร..เราก็มีกันและกันแล้วนะเออ จะไปพูดเพ้อเจ้อ..ที่ไหนจะดีเท่า..ไทยโพเอมจริงมั้ยเธอ.. อย่าไปไหนอีกได้เปล่าเนี่ย..ทำให้เราคิดถึงเนี้ย มันบาปนา...อิอิ..