คอยถามตัวเองอยู่เรื่อยมา เฝ้ามองว่าในคนมากมายนี้ จะมีกี่คนที่จะมีรักและหวังดี มอบให้กับใครคนนี้ด้วยจริงใจ ฉันนั้นคอยเฝ้าเสาะหาอยู่เรื่อยมา คนห่วงหาเข้าใจกันมีบ้างไหม และจนได้พบเธอก็อุ่นใจ...คงจะใช่คนนี้ที่ฉันรอ เมื่อพบเธอเหมือนได้พบอะไรดีดี ใจดวงนี้อุ่นใจที่ได้เสาะหา ได้พบกันถึงแม้เพียงชั่วพริบตา แต่ก็อยากขอบคุณวันเวลา...ที่ได้พบเจอ ฉันรู้สึกเหมือนเราเคยเจอกันมานาน ความรู้สึกนั้นยาวนานชิดใกล้ ฉันรู้สึกคุ้นตา...อบอุ่นใจ..เหมือนคนที่หัวใจคุ้นเคย ไม่มีวันลืมเธอความรักของฉัน จะจดจำวันมีค่าร่วมกันเสมอ ทั้งหัวใจ ในสายตา ยังมีเธอ ถึงแม้วันนี้เธอจะไม่อยู่...รับรู้มัน
11 มกราคม 2548 19:11 น. - comment id 403888
บทกลอนซึ้งจังเลยค่ะ ความรู้สึกมันมั่นคง ปลาวาฬมาทักทายนะคะ
12 มกราคม 2548 11:31 น. - comment id 404384
บางทีเราลืมที่จะดูแลหัวใจของเราเอง มัวแต่รอคนอื่น ซึ่งความจริงแล้ว เขาจะใส่ใจหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ จนกระทั่ง.. สำนึกของตนเองบอกว่า เรานี่แหล่ะที่เป็นเจ้าของหัวใจตนเอง หน้าที่ที่จะดูแลหัวใจเรานั้น ด้วยเหตุใดเล่าจึงจะยกให้เป็นหน้าที่ผู้อื่น :)