มองท้องฟ้าคราใดพลอยใจเศร้า นั่งกอดเข่าเหงาจิตสุดคิดถึง ลมกระโชกโบกสะบัดพัดอื้ออึง ให้รำพึงคนึงหาเห็นหน้าใคร ฟ้าวันนี้มีแสงดาวพราวระยับ ลอยประดับกับแสงจันทร์อันสดใส แต่วันนี้ชีวิตคนหมองหม่นใจ นั่งอาลัยใต้ฟ้าพร่ำหาคน โอ้คนเราเคยรักกันชั่งหวานชื่น กลับขมขื่นกลืนกล้ำช้ำใจป่น เหมือนท้องฟ้าไร้ดาวคราวมืดมน เช่นดั่งคนไร้ใจให้ช้ำทรวง
11 มกราคม 2548 16:56 น. - comment id 403765
มองฟ้าคิดถึงใบหน้าโฉมยง
11 มกราคม 2548 17:06 น. - comment id 403769
เขียนเองหรือ เก่งขึ้นนะต๋ฮงแต๋ง แต่ ช่าง นะคะ ไม่ใช่ชั่ง ชั่งนี้ มันชั่งน้ำหนักค่ะ สวัสดีปีใหม่ และยินดีที่เข้าบ้านมาได้ด้วย..ค่ะ
11 มกราคม 2548 17:42 น. - comment id 403800
แต่งเองจากใจคับ ขอบคุณที่ชม
11 มกราคม 2548 22:01 น. - comment id 404085
เพราะ อย่างเดียวที่เข้ามาอ่าน เพราะนะ หวานดี
11 มกราคม 2548 22:09 น. - comment id 404098
เห็นด้วยกับต๋องแต๋งที่สุดเลยค่ะ
11 มกราคม 2548 23:49 น. - comment id 404209
เจอคนอกช้ำ ระกำหนักหนา เหมือนภาวิดา ก็ชาเหมือนกัน หัวใจแห้งเหี่ยว ซีดเซียวสีสรร คงมีสักวัน ซักวันที่พราว ^ ^
12 มกราคม 2548 11:44 น. - comment id 404398
.. นีนะ ที่เขาชื่อโฉมยง ไม่ใช่ .. ของเรา อิอิ ** แวะมาอ่านครับ **
23 กุมภาพันธ์ 2548 18:15 น. - comment id 414135
ช่วยแต่งกาพย์ยานี11ให้ที(ขอบคุณคะ)แต่งเสร็งไว้ที่นี้และ