ฤดูหนาว..เหมันต์..ช่างเปล่าเปลี่ยว พี่อยู่เพียง..คนเดียว..ด้วยความเหงา สายลมพัด..แผ่วมา..เพียงเบาเบา ใจของพี่..สั่นเทา..สะท้านกาย ได้ยินเสียง..ลมพัด..ดังหวิวหวิว ใบไม้ปลิว..พลิ้วแผ่ว..ลอยเป็นสาย อากาศเริ่ม..เย็นลง..เกินบรรยาย ใจไม่วาย..คิดถึง..แต่นวลนาง แม้หนาวนี้..ไม่มีเจ้า..อยู่ข้างเคียง แต่บนเตียง..มีรูปเรา..อยู่เคียงข้าง หมอกเริ่มลง..มาเพียง..แค่จางจาง ใจอ้างว้าง..เหม่อมอง..ดูรูปเรา แม้นเจ้าจาก..ลาไกล..ไปจากพี่ ดวงฤดี..ของพี่นี้..มีเพียงเจ้า คิดถึงแต่..รอยยิ้ม..เจ้าพริ้มเพรา คิดถึงเงา..ของเรา..ใต้แสงจันทร์ แม้นท่านยม..พรากเจ้า..ไปจากพี่ ขอให้เจ้า..เปรมปรีดิ์..สู่สวรรค์ พี่จะคิด-..ถึงเจ้า..ชั่วนิรันดร์ แล้ววันนั้น..พี่จะตาม.ไปพบเธอ
4 มกราคม 2548 10:07 น. - comment id 399484
เป็นความรู้สึกความคิดถึงในธรรมชาติที่ดีนะครับ กลมกล่อม-_-+ มาทักทายคนแรกเลยนะครับ เป็นกำลังใจให้แต่งดียิ่งขึ้นนะครับ ^_________^
4 มกราคม 2548 15:13 น. - comment id 399553
แม้หนาวร้อนนอนคิดจิตห่วงหา ดูดาราพร่างพรายเป็นสายแสง เห็นสมมุติเป็นหน้ามาแสดง มาจำแลงร่างไว้ให้เชยชม
4 มกราคม 2548 15:25 น. - comment id 399564
:)
4 มกราคม 2548 18:28 น. - comment id 399717
ลมหนาว...มาพร้อมกับความคิดถึง และความทรงจำเก่า ๆ คืนหนาวยาวนาน ทรมานความรู้สึกจัง ^___^