เป็นได้เพียง ผงธุลี ที่น้อยนิด ใช้ชีวิต ตามฝุ่นดิน ดูสิ้นค่า ไม่ใช่ฝน ทุกหยด ตกรดมา แค่เสาะหา ค่าชีวิต อยู่ติดดิน ไร้คนมอง จ้องเห็น หาเด่นเลิศ ไม่ประเสริฐ เกิดมาด้อย น้อยทรัพย์สิน เป็นได้เพียง หนึ่งหยดฝน ไหลระริน และหนึ่งกลิ่น สิ้นค่าหอม มาดอมดม เป็นดาวหนึ่ง ซึ่งริบหรี่ ที่ฟ้ากว้าง เป็นผ้าขาวบาง เปื้อนคาวดำ คล้ำผสม เป็นหนึ่งมีด กรีดไม่เข้า ไร้เงาคม เป็นโคลนตม จมเหยียบย่ำ ซ้ำเป็นรอย จะเอาอีก ใช่ไหม ยังไหวนะ หรือคุณจะ มาเหยียบย่ำ ให้ต่ำต้อย ทำเถอะนะ ฉันจะได้ ไม่สำออย แต่ขอหน่อย อย่าพลอยทำ รักช้ำเลย.
31 ธันวาคม 2547 23:05 น. - comment id 398108
เคยน้อยใจตัวเองเหมือนกันนะครับ ว่าเราด้อย..
3 มกราคม 2548 14:34 น. - comment id 399147
อิ อิ สู้ ๆ ค่ะ อิ อิ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ....แม้จะเป้นเพียงดาวดวงน้อย แต่เพราะดาวดวงน้อยมิใช่หรือ ที่รวมกันเป้นจักรวาล อย่าคิดว่าตัวเองต่ำต้อย จงคิดซะว่า เราก็มีค่าในตัวเรา...
3 มกราคม 2548 20:32 น. - comment id 399304
จากจุดเล็ก ๆ จากจุดน้อย ๆ นานวัน ย่อมก่อตัวขึ้นให้ยิ่งใหญ่ได้ครับ ท้อไปไยในเมื่อวันนี้ยังมีชีวิตอยู่ สู้ต่อไป
4 มกราคม 2548 10:17 น. - comment id 399492
โดนใจคนอกหักอย่างเราเลย 55555 ล้อเล่น!!!
17 มกราคม 2548 21:03 น. - comment id 407987
คนเราอ่ะนะเกิดมาไม่เหมือนกันหมดทุกคนนิคะ แต่เราเลือกที่จะดีได้ ไม่แคร์ว่าใครจามองเรายางไง ถึงแม้จาเป็นคนที่เรารัก หากเป็นรักที่เหยีบยย่ำซ้ำเติมเราก๊อย่าไปหลงเลยค่า อิอิ สอนคนอื่นเค้าได้อ่ะ แต่เราเองมะรู้จาทามได้อ๊ะเป่า แฮ่ๆๆๆ