เปรียบเป็นรัก...ไร้โอกาสจะวาดฝัน ถึงคืนวันอันเปลี่ยวเหงาเราสับสน ถึงแม้ยามมีความสุขก็ทุกข์ปน แม้ยามยลคนในภาพฉาบน้ำตา มันท้อจิตอิดโรยใจใครจะรู้ ฉันกับเธอเผลอจับคู่อยู่ตรงหน้า ฉันคนเดียวเหลียวมองเธอเผลอสายตา ฉันคนบ้าหาเวลามาใส่ใจ เธอคนดีที่ฉันนึกคงทึกทัก ว่ามาทำย้ำยึกยักจักเมื่อไหร่ ขอโทษนะหากฉันเผลอเสนอใจ โปรดอภัยให้ฉันก่อนจะงอนกัน ไร้ความหวัง...แม้สร้างไว้ดังใจคาด ไร้โอกาส...จบด้วยหยาดน้ำตาฉัน ไร้เวลา...มาบรรจบหรือพบกัน ไร้รางวัล...กำนัลจิตอนิจจา
25 ธันวาคม 2547 19:10 น. - comment id 395954
ขอบคุณล่วงหน้า ก่อนวาจาจะเอ่ยชมหรือติกัน
26 ธันวาคม 2547 04:18 น. - comment id 396116
ไม่ได้งอนสักนิดกลัวติดเขี้ยว รักหวาดเสียวงาบงับคงหลับสวย เป็นแมวนะเธอเมียงฉันคงซวย รักได้ด้วยจบลงตรงพบกัน
26 ธันวาคม 2547 10:21 น. - comment id 396195
อย่าคิดมากนะท่าน..