เรียนมาถึงครึ่งเทอมแห่งชีวิต ทุกหน่วยกิตสวยงามมีความหมาย มีโลกกลมเป็นดังห้องบรรยาย ความดีร้ายเวียนหมุนเป็นคุณครู ไม่เข้าใจในมนต์ขลังตัวหนังสือ ชีวิตหรือคืออะไรให้อดสู เรียนรู้ความทุกข์สุขทุกฤดู เพื่อจะปูทางไปที่ใดกัน หรือเรียนเพื่อสร้างฐานความหาญกล้า ไว้ฟันฝ่าความขมขื่นขึ้นสวรรค์ อังคารพุธพฤหัสศุกร์เสาร์อาทิตย์จันทร์ ชีวิตฉันจะหยุดเรียนเมื่อวันใด ฉันเหนื่อยล้าที่จะสู้เรียนรู้โลก วิชาโศก ทำฉันให้หวั่นไหว วิชาโชคดี ฉันติด F เจ็บปวดใจ ส่วน วิชาร้องไห้ คงได้ A เป็นนักเรียนที่แพ้แต่แรกเริ่ม แค่ midterm วิชารัก ก็หักเห ถอดชีวิตร้อนรุ่มมาทุ่มเท ไม่รู้เล่ห์รู้กลคนด้วยกัน เรีบนมาถึงครึ่งเทอมแห่งชีวิต เก็บหน่วยกิตเพื่อก้าวข้ามสู่ความฝัน เก็บดอกไม้ไว้รอแสงแห่งตะวัน ปริญญาต้องฝ่าฟันจึงได้มา
23 ธันวาคม 2547 18:23 น. - comment id 394701
ดูหนังสือซะสิ ทำเล่นไปได้
23 ธันวาคม 2547 19:52 น. - comment id 394745
เข้าใจแต่งดีนะ ^__^
23 ธันวาคม 2547 21:33 น. - comment id 394833
เป็นกำลังใจให้นะคะ.. สวัสดีค่ะ
23 ธันวาคม 2547 22:04 น. - comment id 394865
เรียนมาได้ครึ่งปีในชีวิต เจอถูกผิดความรักมาหักเห เลยระทมขื่นขมตรมโยเย เมื่อคนเท่ห์มาจากไกลไม่ห่วงกัน *-*แต่งได้ดีค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ ขอให้สอบได้และได้เกรดตามที่ตั้งความหวังไว้นะค่ะ*-*
24 ธันวาคม 2547 00:04 น. - comment id 394960
ชื่อเพลง : ทะเลใจ อัลบั้ม : เมดอินฯสังคายนา ศิลปิน : ยืนยง โอภากุล ประเภท : อัลบั้มภาคแสดงสด คำร้อง : ยืนยง โอภากุล ทำนอง : ยืนยง โอภากุล อ้างอิง : Cms00208 เนื้อเพลง : แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียงตัว และจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน เหมือนชีวิตผันผ่าน คืนวันอันเปลี่ยวเหงา ตัวเป็นของเรา ใจของใคร มีชีวิตเพื่อสู้ คืน วันอันโหดร้าย คืนนี้ตัวกับใจ ไม่ตรงกัน คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไป ไกลลิบโลก ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ ทุกชีวิตดิ้นรน ค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกาย กลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอ ก็เป็นสุข คืน นั้น คืน ไหน ใจแพ้ตัว คืนและวัน อัน น่า กลัว ตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสี ศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยาก เย็น คืน นั้น คืน ไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไป ไกลลับโลก ดังนกน้อย ลิ่วล่องลอย แรงลมโบก พออับโชค ตกลงกลาง ทะเลใจ แม้ชีวิตได้ผ่าน เลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมา ไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ต่อกัน ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่ เพียง ตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดี ตลอดกาล... .
24 ธันวาคม 2547 13:20 น. - comment id 395149
เข้าใจแต่งค่ะ แต่ถ้าจะสอบ อ่านหนังสือหนัก ๆ เข้าไว้ค่ะ ............................................................
24 ธันวาคม 2547 18:50 น. - comment id 395390
เหอๆ พรพระจันทร์ ก็เป็นเด็กขี้เกียจอีกคน เมื่อจะสอบความรู้ยังไม่มีในสมอง จะเมอมองใครก็อับอายเขา เฮยๆ ถ้าเอ็งนั้นเพื่อนเรา เอามาสักใบลอกด้วยคน *** เหอๆ ****