ฤาจะสิ้น........เพราะรัก

ชีวิน ภินทาลัย

รักร้างจากพรากไกลจากใจแล้ว
เหมือนเศษแก้วไร้ค่าราคาหาย
แหลกละเอียดเสียดแสบเจ็บแทบตาย
โศกไม่วายร้าวระกำชอกช้ำทรวง
แสนทรมานสงสารรักมาหักเศร้า
วานวันเก่าเฝ้าคิดฝันอันห่วงหวง
ความผูกพันผันเปลี่ยนไปไว้หลอกลวง
เพียงตักตวงระทมแทนแขวนใจครอง
ต้องกินเหล้าเคล้าน้ำตาครารักสิ้น
เป็นอาจิณต์คือความเมาเศร้าหม่นหมอง
เมื่อสิ้นเธอเหมือนสิ้นใจน้ำตานอง
รักเราสองขาดสะบั้นสัมพันธ์เลือน
อยากจะสิ้นสิ้นลมลงลงตรงนี้
ไม่อยากมีมีหัวใจให้เชือดเฉือน
อยากจะลืมลืมรักช้ำกลับย้ำเตือน
วันแล้วเดือนกร่อนกัดใจจนใจตาย
				
comments powered by Disqus
  • ดอกข้าว

    23 ธันวาคม 2547 16:40 น. - comment id 394581

    ชื่อเพลง 
    : รักต้องสู้   
     
     
    อัลบั้ม : เมดอินฯสังคายนา 
    ศิลปิน : ยืนยง โอภากุล 
    ประเภท : อัลบั้มภาคแสดงสด  
    คำร้อง : - 
    ทำนอง : -  
    อ้างอิง : Cms00211 
        
    เนื้อเพลง :  
    เก็บเอาไว้เธอเก็บเอาไว้ ยังมีคนต้องการ 
    ผ่านวันนี้มาจากเมื่อวาน ยังมีวันต่อไป 
    แอบเอาไว้ เธอแอบเอาไว้ ดูใจให้นานๆ 
    จำเอาไว้คารม ไอ้ที่หวานๆ ปากและใจต่างกัน 
    
    ซักวันหนึ่ง คงต้องมา อีกครั้ง 
    ซักวันหนึ่ง คงต้องไป 
    ซักวันหนึ่ง ถึงแม้บอกว่ารัก 
    อาจจำต้องแยกย้าย 
    
    วันนี้เราเจ็บอย่างไง วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้ 
    รักเป็นสิ่งที่ดูว่าดี หากว่ามีแต่ความจริงใจ 
    เผื่อเอาไว้ บ้างเผื่อเอาไว้ 
    เตรียมใจไว้ซักหน่อย 
    อันความรักเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิตคนเรา 
    เจ็บมาแล้วก็เจ็บไปแล้ว เจ็บมาจนเข้มแข็ง 
    หลับซักตื่น พักฟื้นเอาเรี่ยวเอาแรงต่อสู้ชีวิตกันใหม่ 
    
    ซักวันหนึ่ง คงต้องมาอีกครั้ง 
    ซักวันหนึ่ง คงต้องไป 
    ซักวันหนึ่งถึงแม้ บอก ว่ารัก 
    อาจจำต้อง แยกย้าย 
    วันนี้เราเจ็บอย่างไง วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้ 
    รักเป็นสิ่งที่ดูว่าดี หากว่ามีแต่ความจริงใจ 
    
    เผื่อเอาไว้บ้างเผื่อเอาไว้ 
    เตรียมใจไว้ซักหน่อย 
    อันความรักเป็นเพียง แค่เรื่องเล็กน้อยในชีวิต คนเรา 
    เจ็บมาแล้วก็เจ็บไปแล้วเจ็บ มาจนเข้มแข็ง 
    หลับซักตื่น พักฟื้นเอาเรี่ยวเอาแรง 
    ต่อสู้ชีวิต กันใหม่ 
    
    หลับซักตื่น พักฟื้นเอาเรี่ยวเอาแรง ต่อสู้ชีวิตกันใหม่ 
     
     
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    23 ธันวาคม 2547 20:50 น. - comment id 394788

    ต้องซมซานหนักหนาเวลาพราก
    แถมเธอยังมาจากฝากโหยไห้
    จึงได้นั่งน้ำตานองครองหัวใจ
    ไม่อาจรับรู้อะไรเมื่อเธอลา
    
    มีแต่น้ำที่ในตามาเป็นเพื่อน
    คอยย้ำเตือนความจริงสิ่งที่มา
    เมื่อรักงามยามพิสุทธิ์สุดอุรา
    ก็สมหวังเสมอมาพาสุขใจ
    
    แต่เมื่อรักจากลาก็อาสัณย์
    ทุกคื่นวันหม่องหมองครองหวั่นไหว
    ยิ่งกว่านั้นกอดเข่าเศร้าหทัย
    น้ำตาไหลเต็มนองครองใจตน
    
    *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน