บนเขาแห่งความเข้าใจ เราเดินตามทางที่โค้งคด ทอดยาวสู่สายน้ำแห่งฝัน เราทั้งคู่พูดคุยกัน-ยิ้มแย้ม ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแม้เหนื่อยอ่อน ยังอยู่ในความทรงจำ ถึงแล้ว... ที่พัก.... เรานั่งลงยิ้มให้กัน เรามองดูฟ้าสีหม่นก่อนมืดนิล เธอรบเร้าให้ฉันร้องเพลง เสียงที่เธอฟังได้คนเดียว สุขเกินกว่าจะเรียกหาสิ่งใด สายหมอกเริ่มลงมาพอรู้สึกได้ เย็นเริ่มเย็นเราสองคนรู้ดี แต่เราก็นอนมองดูฟ้าสกาว เห็นดาวสดใสพร่างพราว เราไม่ได้นับดาว เราเพียงแค่ต้องการเวลา ก่อนที่สายหมอกจะห่างหาย ก่อนเวลาสุดท้ายจะมาถึง ขอแค่เพียงไม่ให้สายหมอกนั้นจากไป เราก็เหมือนสายหมอก
22 ธันวาคม 2547 18:04 น. - comment id 393875
แวะมาเยี่ยม น้องรัก จ๊ะ............... รูป สวยมาก ..............
22 ธันวาคม 2547 18:06 น. - comment id 393876
ฮิ้ว ฮิ้ว ใครเอ่ย แวะมาเร็วจัง อิอิ .. รูปนี้ถ่ายตอนนี้ไปเที่ยว ดอยอ่างขาง 2 ปีที่แล้วค่า
22 ธันวาคม 2547 18:18 น. - comment id 393879
สวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหงา ๆๆ หนาว ๆๆ เห้อ ๆๆ
22 ธันวาคม 2547 18:28 น. - comment id 393881
บทประพันธ์สวยใส
22 ธันวาคม 2547 21:16 น. - comment id 393971
อย่ากลัวไปเลยคนดี เธอจะยังมีฉัน เพราะทุกวานและทุกวัน ตัวฉันนั้นยังรักเธอ อิอิ *-*จะกลัวไปใย หากว่าใจผูกพันกันหละค่ะ อิอิ*-*
24 ธันวาคม 2547 14:12 น. - comment id 395219
ก่อนเมฆครึ้มปรากฏ ผู้ก่อการลัก ครับ :]