คืนค่ำอ้างว้างเดียวดาย เดือนมืดมิดหลับไหล ใจมืดมนหมองเศร้า ฟ้ากว้างใหญ่ไร้ถิ่นเยือน ร่ำร้องครวญคร่ำช้ำระทม สายลมปัดเป่าความเศร้ามิจางคลาย ดวงดาวจากไปไร้ซึ่งจุดหมาย ทรุดตัวบนผืนทรายคอยดาวเดือน ๙ ธันวาคม ๒๕๔๗
10 ธันวาคม 2547 00:57 น. - comment id 385916
เพราะครับ
10 ธันวาคม 2547 09:47 น. - comment id 385985
อารมณ์เปลี่ยวดีนะ ด้วยคนคอยใจลอยคอยความรัก เอนพิงพักรักกันนั้นหวานชื่น ขอเถอะนะจะรอต่อแม้ทนฝืน สุดกล้ำกลืนแค่ไหนใจจะรอ
10 ธันวาคม 2547 21:45 น. - comment id 386241
ค่ำคืนที่เดียวดาย แถมมากมายคือความเหงา อีกตัวเราก็ยังเศร้า เมื่อเขามาจากไกล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
20 ธันวาคม 2547 17:02 น. - comment id 392520
เหงารึไงเพื่อน