...ทำได้แค่แอบร้อง...

เบนนี่

     ไม่อยากเรียกร้อง ให้เธอกลับมาหากัน
เพราะรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้
เพราะรู้เรื่องราว ระหว่างเราเธอทิ้งฉันอย่างตั้งใจ
ฉันสามารถ อ่านเธอได้...จากแววตา...
     เพราะหัวใจไม่มีขาเดิน หรือปีกบิน
จะได้โผผิน ก้าวผ่านมิติแห่งเวลา...
ย้อนกลับคืน วันเก่าๆ ที่มีเรา เคียงข้างตลอดมา....
หากวันนี้ ฉันยังมีค่า ในความทรงจำของใครอีกคน
     ได้แต่นังซับน้ำตาตัวเองอยู่ในห้อง
ทำได้เพียงแตะต้องความ พ่ายแพ้ สับสน
ว้าวุ่นหัวใจ ที่ถูกทำลาย เหมือนโดนไฟลน....
เกินที่จะอดทน...แล้ว สำหรับใจ....
     เคยเป็นคนที่เข้มแข็ง.....
แต่ตอนนี้มันอ่อนแรง..เกินที่จะทนไหว....
เมื่อฉันเสียเธอ..ก็ไม่รู้จะอยู่ได้ยังไง....
เมื่อความหวังว่ามีเธอ เป็นดวงใจ ที่ทำให้..
....หัวใจอยากเดินทาง...
     แต่วันนี้ ไม่มีเราอยู่เหมือนก่อน
อยากอ้อนวอน อย่างคนที่อ้างว้าง...
ไร้จุดหมาย หัวใจร้องไห้ น้ำตารินไหล มาเป็นทาง
โดดเดี่ยว อ้างว้าง หมดหนทางจะเดินต่อไป
     เธอเคยถาม ว่าจะทนได้ไหมถ้าไม่มีเธอ...
ฉันหาคำตอบจนเจอ ว่ายังมีชีวิต อยู่ได้ในวันต่อๆไป
แต่เป็นแค่เพียงร่าง ที่มีลมหายใจ....
หัวใจยังคงอยู่ต่อไป โดยที่ไม่มีกัน...
     ลมหายใจต่อไปนี้ มีเพื่อรอ อย่างคนสิ้นหวัง
ชีวิตนี้ไม่จีรัง อย่างที่เคยวาดฝัน
วันก่อนเคยมี แต่วันนี้ หมดแล้ว ความผูกพัน
เมื่อรักที่เคยมีจบลง อย่างไม่มีวันจะกลับคืน
     ดังฝันร้าย ที่สุดในชีวิต
หากฉันลิขิตความฝัน ยามค่ำคืน...
ฉันขอหลับไหล โดยมีเธออยู่อย่างเดิม โดยไม่ยอมตื่น...
ทำได้แค่ทนกล่ำกลืน อย่างคงหมด อาลัย...
     เจ็บมากแล้วรักนี้ ที่เธอทำลาย....
คนที่ทำร้าย คือคนที่ฉันรักด้วยหัวใจ
ไม่คิดว่าจะกลับกลาย ... 
เป็นผู้ร้าย ฆ่าฉันอย่างเลือดเย็น
     ทุกวันนี้ ยังพบเธอ อย่างวันเก่า
แต่เธอมีเขา เลยไม่เคยมองเห็น
ใช้เพียงหางตามองมา อย่างหัวใจที่ชาเย็น...
นี่หรือคือคนที่เคยเป็น เคยเห็นฉันอยู่...เต็มสองตา
     ไม่อยากให้เธอเจอฉัน ทุกวันนี้...
เพราะบทบาทที่มี คือคนที่ไร้ค่า....
มีเพียงแค่ร่างกาย และลมหายใจ ของคนเจ็บ และชินชา
ทำได้แค่เพียงแอบร้องไห้ อย่างคนหมดคุณค่า ... เพราะคนหลายใจ....