ไม่อุ่นเหมือนเดิม
ฟ้าหลังฝนสดใส่เสมอ
อบอุ่นหัวใจเหลื่อเกิน
ที่มีเธอเดินอยู่ไกล้ๆ
มีสายตาที่อาทรและห่วงใย
ใจทั้งใจคงไม่ต้องการใครอีกเลย
แต่ทำไม่วันนี้ไม่เหมือนเก่า
หัวใจมันปวดร้าวเอาเฉย ๆ
ไม่มีเธออยู่เคียงค้างเหมือนอย่างเคย
โอ้ใจเอ่ย เหมือนใจที่ขาดรอน
ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรอีกแล้ว
อยู่กับลมหายใจละแผ่วและออนไหว
มีเพียงความอ้างว้างอยู่กลางใจ
บอกตัวเองว่าใครคนนั้นอาจหันกลับมา
รอแล้วรอเล่ารออีก
บอกตัวเองว่าเขากำลังปลีกตัวเอ่งมาหา
รออย่างเหงาหงอยหลักฐานคือรอยน้ำตา
หวังให้เธอถือผ้าเช็ดหน้า
กลับมาเช็ดน้ำตาให้กัน