นั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว ใจมันชอบเลาะเลี้ยวไปตรงโน้นตรงนี้ ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลยคนดี เพราะใจดวงนี้ มันคิดถึงเธอ อยากดูแลเธอนะคนดี แต่...ทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ อยากปลอบโยนยามอ้างว้าง แต่ทำได้..แค่คิดถึงอยู่ห่าง ๆ ...เท่านั้นเอง... ไม่อยากพบหน้า ด้วยเกรงว่าจะรินน้ำตาให้เธอเห็น ไม่อยากพบท่าทีที่ชาเย็น ก็รู้อยู่ว่าเป็นคนห่างไกล จึงเต็มใจจะจากอย่างเงียบงัน เมื่อไม่อาจเป็นคนสำคัญของเธอได้ แม้จะทรมาน ร้าวสักเท่าไร ยังเต็มใจจะจบเจ็บกับน้ำตา