วันนี้ เหมือนกับทุก ๆ วันของฉัน ในห้อง แคบ ๆ แห่งนี้ ฉันนั่ง อยู่หน้าจอ สี่เหลี่ยม นั่งอยู่ในห้อง ที่ มีเพลง เบาๆ บรรยากาศ เหงาได้ที่เลยเทีแหละ มีเสียงเคาะ แป้นของฉัน แกรีก ๆ ๆ ไม่มีสายตาของใคร มีแต่สายตาของฉัน มีแต่ โสตของฉันที่ เงี่ยฟัง สรรพสิ่งที่อยู้รอบกาย รอบ ๆ ๆห้อง มีแต่ความเงียบ และว่างเปล่า ......... เวลานี้ ฉันคิดถึงเค้า คิดถึงมาก จนรู้สึกได้ว่า ได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง คุยกับความคิดของฉันเอง ฉัยจะต้องไม่ขี้แยอีก ฉันสัญญากับตัวเองแล้วไง ว่าเราจะไม่พัฒนา ความรู้สึก ให้ลึกและลึกลงไป จนเกินเยียวยา ฉันต้องเข้มแข็ง........พยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้ หลังจาก เที่ยงคืนของเมื่อวาน คำพูดของเธอ ที่บอกว่า ...... จากไปแบบไม่เบื่อ.........ยังคงมีฉันอยู่ในห้วงของความคิดถึงเสมอ....... เค้าจะยังอยู่ ข้างๆๆ ฉันตลอดไป เราอยู่ในใจของกันและกันเสมอ----- ..ในวันนี้...วันที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้เลย ว่า ........ นับแต่เธอเดินเข้ามาในชีวิตฉัน....... ความอบอุ่นที่ก่อตัว อย่างเงียบ ๆ ความอบอุ่นในความทรงจำให้ระลึกถึง ไร้การสัมผัส.........ใด ใด มันเป็นความเลือนลางที่สามารถสัมผัสได้.....จากความว่างเปล่าที่ฉันจินตนาการได้จาก ความรู้สึกของตัวเอง แต่มันก้อบอุ่น มากมาย......... รับรู้ทุกอย่างที่เคยบอกว่าจะไม่ถาม........... รับรู้ สถานะที่ควรเป็นและควรอยู่......... วันนี้........ขอร้องไห้อีกสักครั้ง.......... หลังจากที่ไม่มีน้ำตาแห่งความปวดร้าวมานาน ร้องให้ทำไม......... ฉันก้ยังไม่แน่ใจเลยว่า ร้องให้เพระ เสียใจ เพราะ ทุกข์ใจ หรือเพราะ คิดถึง เงา ไกล เท่านั้นหรือ ยามนี้ ไกล เกินฝัน ไกลเกินเอื้อม......... แต่ห่างไกลอย่างนี้..... ให้คิดถึงเธอเงียบๆคงไม่ไหว ............................................................. ยังคง เป็น หนึ่งของหัวใจและ ขอบคุณ อีกมากมายที่ ต่อ เติม เต็ม ให้หัวใจที่แห้งแล้ง ให้ได้ ชุ่มฉ่ำ อบอวล คิดถึงและขอบคุณเสมอ ......... ....................................................Sweet.....Home....
ดาหลา & ปะการัง 28 พ.ย. 2547 14:23 น. - ID 66456 
1084
10
0
28 พฤศจิกายน 2547 14:48 น. - comment id 379770
แต่ได้ดีมากๆครับ บอกอะไรได้หลายอย่างครับ มีสิงที่ทีค่าอยู่แก่ตัวควรเก็บรักษาไว้ให้ดี จะได้ไม่เสียใจภายหลัง
28 พฤศจิกายน 2547 15:03 น. - comment id 379784
หน้าส่วนตัว
เข้าใจความรู้สึกนี้อย่างมากเลยค่ะ คุณดาหลา_ปะการัง ที่รัก.........
เขาเข้ามายามที่เรากำลังว้าเหว่ สับสน ไม่รู้จะทำอย่างไรกับตัวเอง ว่าจะยืน เดิน นั่ง นอน
มาสิ ตุ๊กตา หันมา หันหน้า หันซ้าย หันขวา
จัดที่นั่ง ที่นอน นอนลง พักนะ สงบนะ
ห่วงนะ
สิ่งเหล่านี้ เจ้าตุ๊กตาตัวเล็กๆนั้น สงบลง
หัวใจโบยบินไปกับเขาเสียแล้วนะ
ดาหลาเอย
28 พฤศจิกายน 2547 15:09 น. - comment id 379790
คิค พี่ทิกิจ๋า.................นู่เพ้อ ไป ง้านๆๆ แหละ คิคิ มานหน๋าวววววววววววววววววววอ่ะ .......... แต่ถ้ามองให้ลึกๆๆนะ อารมณ์นี้ เกิด ได้ เสมอ รัก โลภ หลง เห้อ...........นู่รัก......คิคม่ายบอก
28 พฤศจิกายน 2547 15:16 น. - comment id 379797
แม่ครับ บางครั้งความรัก มักจะไม่ได้จบลงตรงที่สวยงามเสมอไปหรอกใช่มั๊ยครับ เพระนี้มันคือชีวิตจริง ไม่ใช่ในนิยาย ผมจะรอคน ๆ นั้น อย่างตั้งใจครับแม่
28 พฤศจิกายน 2547 15:38 น. - comment id 379816
กินใจมากเลยค่ะ.......
เพียงเพราะคิดถึงเงาใกล้จากเธอ.......
ฉันขอติดในโลกแห่งน้ำตาอีกครั้ง
กระดานโต้คลื่นมาชื่นชอบเจ้าคะ
28 พฤศจิกายน 2547 15:47 น. - comment id 379823
ึความอ้างว้างอยู่เคียงข้างฉัน ฉันเหมือนมีมันเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*สื่อความหมายได้ดีค่ะ*-*
28 พฤศจิกายน 2547 15:50 น. - comment id 379824
มันช่างเจ็บปวดรวดร้าวอารมณ์เหลือเกินนะดาหลา_ปะการังเจ้าเอ๋ย...
น้ำตาของเจ้าไฉนเลยทำข้าฯ ชื่นขม
28 พฤศจิกายน 2547 16:14 น. - comment id 379862
ไม่มีอะไรที่ไกลเกินความพยายามหรอกครับพี่นิ่ม พยายามเอื้อมให้ถึงนะครับพี่ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
28 พฤศจิกายน 2547 16:21 น. - comment id 379879
งามในลีลาที่จรรลงครับ ๚ะ๛ size>
28 พฤศจิกายน 2547 16:45 น. - comment id 379899
คำว่า *ไกลเกินเอื้อม* ซึ้งใจจริงๆ ค่ะ ........................................................ ลี่...ผู้มาเยือน .
28 พฤศจิกายน 2547 19:59 น. - comment id 379966
ไกลเกินเอื้อม..ถ้าเป็นพระจันทร์ หรือดาวนะ.. เราจะเอากาละมังใส่น้ำ..มาตั้งให้เห็นเงาในนั้น.. แล้วเราจะอธิษฐานค่อยๆเอามือช้อน..อื่ม..ความจริงก็มิไกลเกินเอื้อม..ถ้าเราพยายาม..สวัสดีนะ
28 พฤศจิกายน 2547 21:50 น. - comment id 380058
ดีครับ ชอบมากเลย ตั้งแต่เธอ ผ่านเข้ามา ในชีวิต เธอยังติด ตรึงใจ ฉันเสมอ เธอรู้ไหม ฉันนั้น หลงรักเธอ อย่าให้ฉัน ต้องพร่ำเพ้อ เพียงผู้เดียว
29 พฤศจิกายน 2547 09:05 น. - comment id 380193
ไกลสุดขอบฟ้า ใกล้เพียงปลายตา ***แวะมาทักทายครับ
29 พฤศจิกายน 2547 09:33 น. - comment id 380215
แวะมาดูพี่สาวช่างเพ้อคิกๆๆๆ ไปแระ คิดถึงเน้อปี้ฉาว
29 พฤศจิกายน 2547 11:50 น. - comment id 380314
ราวถอดใจพุดมารจนาค่ะคนดี งานงามคำงามอารมณ์ที่แสนจริงใจ จากดวงใจแสนใสซื่อถือรักมั่นค่ะ ด้วยรักล้นใจ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
