ถึงตัวจะอยู่ห่างแสนห่าง แต่ไม่เคยเกิดช่องว่างระหว่างสองใจนี้ อยู่ใกล้กันทุกทุกวินาที ผสานสองหัวใจที่มีให้เป็นหนึ่งเดียว ไม่เคยจะอ้างว้าง ถึงแม้บรรยากาศรอบข้างแสนปล่าวเปลี่ยว เพราะใจเธออยู่กับฉันมันจึงไม่รู้สึกดายเดียว ความรัก ...ผูกพัน..กลมเกลียวเหมือนโซ่ทองคล้องเดี่ยวสองหัวใจ เธออยู่ไกลเกินไปหา มองขึ้นไปบนผืนฟ้าช่างกว้างใหญ่ ฉันอยู่ตรงนี้คงมองด้วยตาไม่เห็น ... มันไกลเกินไป แต่หากมองด้วยใจรับรู้ได้ว่าเธออยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา คิดถึงเธออยู่ทุกวานวัน ไม่หรอกนะรับรองว่าจะไม่ไหวหวั่นกับใครที่แปลกหน้า จะไม่มองผู้ใด เพราะว่าหัวใจและสายตา มีไว้สำหรับมองคนที่มีค่า ที่ฉันเฝ้าห่วงหา นั่นคือ เธอ
22 พฤศจิกายน 2547 21:28 น. - comment id 375426
ถึงเราจะอยู่แสนไกลกัน แต่ความผูกพันที่ห่วงหา ยังคงเชื่อมสายใยรักที่มีมา ให้มากค่าดั่งสัญญาที่ผูกพัน *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
22 พฤศจิกายน 2547 23:41 น. - comment id 375584
ไกลสุดหล้า..ฟ้ากว้าง..สุดเขาเขียว แต่ใจเรา..เป็นหนึ่งเดียวจึงชิดใกล้ ต่อให้ต้องข้ามน้ำข้ามฟ้าไกล แต่สองเราเป็นหนึ่งใจแล้วตั้งนาน
23 พฤศจิกายน 2547 07:11 น. - comment id 375673
มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ
23 พฤศจิกายน 2547 08:03 น. - comment id 375702
แต่ต้องเศร้าครวญคอยละห้อยหา ด้วยเจ้านี้ไม่มีแลแม้หางตา ตัวพี่ยายากจนข้นแค้นใจ หัวใจเจ้ามีใครพี่ไม่โกรธ ไม่ถือโทษเพราะพี่เองที่อ่อนไหว แม้น้ำตาต้องพรั่งพรูอยู่ภายใน ก็ขอให้น้องของพี่มีสุขเอย แวะมาเยี่ยมน้องอิ๋วจ้า คิดถึงนะครับ เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่าครับ ว่าง ๆ ก็คุยกันนะครับ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
23 พฤศจิกายน 2547 08:05 น. - comment id 375704
สักวาพี่รักภักดีเจ้า แต่ต้องเศร้าครวญคอยละห้อยหา ด้วยเจ้านี้ไม่มีแลแม้หางตา ตัวพี่ยายากจนข้นแค้นใจ หัวใจเจ้ามีใครพี่ไม่โกรธ ไม่ถือโทษเพราะพี่เองที่อ่อนไหว แม้น้ำตาต้องพรั่งพรูอยู่ภายใน ก็ขอให้น้องของพี่มีสุขเอย +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
23 พฤศจิกายน 2547 11:46 น. - comment id 375792
แวะเข้ามาเยือนคนใจเดียวกัน ใจเดียวกันเนี่ยคือ รักที่จะแต่งกลอน รักที่มีบทกวีในหัวใจ อย่าคิดมากนะ
23 พฤศจิกายน 2547 13:44 น. - comment id 375904
แวะมาอ่านกลอนน่ารักๆค่ะ