ไม่อาจข่มตาให้หลับไหล เลยเดินออกมารับลมไหว...พัดผัน ทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ไม้...ภายใต้แสงจันทร์ มองดูดาวดวงนี้ ดวงนั้น...อย่างตั้งใจ ทำไม..ตัวฉันถึงเหมือนดวงจันทร์ มีความรักที่เงียบงัน....หม่นไหว บางวันมีคนรายล้อม...ดั่งดวงดาวที่เกลื่อนไกล แต่บางครั้งก็มองไม่เห็นใคร...แม้สักคน เค้าว่าบางทีความรักก็เหมือนดวงดาว อาจะมองไม่เห็นในคืนร้าว...แต่ก็ไม่หายไปสักหน คืนนี้ก็อาจจะเหมือนคืนอื่นๆ...ที่รอบกายฉันไม่เหลือใครสักคน หรืออาจจะเป็นคืนที่ความรักหม่น...ถึงมองไม่เห็นใครสักคนเลย
22 พฤศจิกายน 2547 21:22 น. - comment id 375422
ความเหงาอยู่กับเราเคียงใกล้ ความหวั่นไหวอยู่ในใจเสมอ ความเดียวดายมาทายทักปักหลักเจอ ความฝันเพ้อมาอยู่ให้ใจระทม *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
22 พฤศจิกายน 2547 21:25 น. - comment id 375424
อ่านแล้วก็เหงาตามเชียว
22 พฤศจิกายน 2547 23:07 น. - comment id 375556
..ว้าเหว่...เหว่ว้า.. หัวใจรักของข้าสุดชาเฉย เมื่อยินเสียงหวิวหวีดลมรำเพย โอ้อกเอ๋ย..อกข้า..พาให้ตรม ช่วยต่ออ่ะ...อิอิ
22 พฤศจิกายน 2547 23:34 น. - comment id 375577
เหงาได้ที่เลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าใจ คนดีเค้าห่างหายยยยยยยย
23 พฤศจิกายน 2547 07:10 น. - comment id 375671
มาคอยเป็นเพื่อนนั่งเหงาด้วยคน
23 พฤศจิกายน 2547 08:27 น. - comment id 375723
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=508 ความเหงาใต้แสงจันทร์ ขอมอบเพลงมาช่วยสร้างบรรยากาศด้วยค่ะ
24 พฤศจิกายน 2547 16:25 น. - comment id 376952
อยากไปนั่งเป็นเพื่อนแก้เหงา
19 มกราคม 2548 10:43 น. - comment id 409032
แสดงว่าเป็นคนขี้เหงา Jatunee_pamp4@thaimail.com
21 มกราคม 2548 11:09 น. - comment id 410349
ได้ทีขี่เเพะไล่ใช่ไหม แต่ก็ขอน้อมรับค่ะ แต่จริงๆๆแก้แค้นเราใช่ไหมหล่ะรู้ทันนะ