ฟ้าครึ้มฝนมืดมนช่างอ้างว้าง เธอเคียงข้าง จากไปไม่แยแส ฟ้ามืดมนเปรียบดังฉันนั้น ท้อแท้ คงเหลือแต่ความเศร้าเข้าครอบคลุม ฝนโปรยปรายพอหาย ก็สดชื่น ความชุ่มชื้น ชุ่มช่ำทำให้สดใส ดั่งตัวฉันนั้น สักวันจะมีรักไหม คงมีใครสักคนที่รักจริง
3 ธันวาคม 2544 10:15 น. - comment id 22567
เมื่อหมอกจางก็พอจะมองเห็นทางสว่างบ้างอะครับ
3 ธันวาคม 2544 14:41 น. - comment id 22600
เชื่อเถอะว่าคนรักจริงยังไม่สูญพัธ์หรอกน่า เป็นกำลังใจให้นะ
3 ธันวาคม 2544 19:55 น. - comment id 22644
...งั้นเอากำลังใจไปละกันจ้า... ฉ
3 ธันวาคม 2544 22:07 น. - comment id 22664
มาเม้า..แล้วน้า