ฉันเป็นฉันเอง ไม่เคยเกรงกลัวใครที่ไหน ไม่เคยอ่อนแอ แม้บางครั้งจะท้อใจ ที่ทำได้คืออ่อนไหวในบางเวลา เธอก็เป็นเธอ เข้มแข็งเสมอไม่เคยรู้สึกรู้สา ไม่เคยอ่อนไหวกับน้ำตา ไม่เคยรู้จักคำว่าเอาใจ ฉันเอาแต่ใจขี้แกล้ง ชอบเล่นแผลง ๆ ไม่สนใจใครคนไหน เธอก็ยังเป็นเธอบึ้งตึง ไม่คุยกับใคร มนุษยสัมพันธ์ไม่ดีเท่าไหร่ รอยยิ้มไม่ค่อยมี คนละขั้วคนละข้าง นิสัยห่างไกลกันซะตั้งขนาดนี้ แต่ก็ยังมารักกัน เฮ้อ....จะเป็นอย่างนี้ได้ซักกี่ปี แต่ที่รู้คือตอนนี้ รักเธอคนดี มากกว่าใคร วันนี้ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็พอถู ๆ ไถ ๆไปได้ เอาเป็นว่ายัง ๆ ก็ช่วนทนอ่านนิดนึงนะเจ้าค่ะ หุ หุ
18 พฤศจิกายน 2547 22:17 น. - comment id 373042
เย้ๆๆๆ วันนี้พี่นัทม่มาโหดแระ . . น่ารักดีจังเลย อิอิ . . ถึงเราจะต่างกัน . . แต่ฉันก็รักเธอ --- รัก + คิดถึง พี่นัทเสมอเจ้าค่ะ --- ++ นู๋ทรายแอบมาป่วนพี่นัท [เปงคนแรก] ^^ ++
18 พฤศจิกายน 2547 23:58 น. - comment id 373142
เธอก็ยังเป็นเธอ ฉันก็ยังเป็นฉัน แต่กลับมีความผูกกัน ร่วมเธอร่วมฉันจึงกลายเป็นเรา *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
19 พฤศจิกายน 2547 09:45 น. - comment id 373241
รัก..บนความต่าง อาศัยช่องว่าง..ระหว่างความต่าง จุนเจือหัวใจ...
19 พฤศจิกายน 2547 11:58 น. - comment id 373320
ความแตกต่างบางครั้งก็ทำให้ความรักมีสีสรร มีอะไรแปลกไปอีกแบบนะ กลอนโดนใจดีค่ะ แต่ยังหาอีกขั้วไม่เจอ เดี๋ยวหาเจอก่อนนะ และจะได้รู้สักทีว่า จะแตกต่างมากน้อยเพียงใด
19 พฤศจิกายน 2547 13:19 น. - comment id 373414
สักวันคงเข้าใจค่ะ อิ อิ.....
19 พฤศจิกายน 2547 14:49 น. - comment id 373492
กลอนน่ารักมากค่ะ สงสัยวงเวียนกับใครคนนั้นจะเป็นส่วนผสมที่ลงตัวมั้งคะก็เลยรักกันได้