เมื่ออรุณรุ่งฉัตรรัศมี ปฐพีนี้ก็แจ้งด้วยแสงสูรย์ ความอบอุ่นหนุนเอื้อก็เกื้อกูล นี้คือมูลเหตุแท้ที่แปรไป เปรียบรักเป็นเช่นอรุณที่อุ่นอ่อน ย่อมมาก่อนปรารถนาพาหวั่นไหว ดลให้จิตเพ้อพร่ำทั้งร่ำไร จึ่งทำให้จริตลูกคือผูกพัน อย่าตีค่าว่าเลื่อมล้ำใครต่ำสูง รักจับจูงจิตจดจ่อจึงทอฝัน แต่บางครั้งรักถูกปลูกเพราะผูกพัน ให้จากกันนั้นละถึงจะซึ้งใจ
11 พฤศจิกายน 2547 07:02 น. - comment id 367865
ผลิใบอ่อนแตกช่อชูกอรัก ดอกแห่งภักดิ์ผลแห่งพลีใจเราสอง ดอกนิยามความหอมธรรมนำครรลอง ดอกเพชรหอมกระจายคล้ายชีพเรา.. ดอกเสน่หาบานสายคล้ายสิ้นหวัง ดอกโศกฝังซ่อนไว้แทนใจเหงา ดอกพิสวาสรอชาติหน้าสนิทเนา สำหรับเราดอกกระทมบานเต็มช่อขอกล้ำกลืน!
11 พฤศจิกายน 2547 13:11 น. - comment id 367972
เปรียบรักเป็นแสงทองของวันใหม่ เปรียบห่วงใยเป็นแสงใสที่ส่องแสง เปรียบห่วงหาแทนคุณค่าการชี้แจง เปรีบบแสดงสิ่งเหล่านี้แทนค่ารัก *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
12 พฤศจิกายน 2547 02:21 น. - comment id 368452
ขอบคุณมากครับ สำหรับกำลังใจที่มีให้ตลอดมา
22 พฤศจิกายน 2547 09:06 น. - comment id 374814
:)