ฟ้าใส...วันเหงา นกร้องเบาๆทักทายตะวันกลางฟ้า เปิดหน้าต่างรับสายลมพร่างที่ผ่านเข้ามา พลิกหนังสือเล่มโปรดทีละหน้าแล้วยิ้มกับมัน จะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ พักเหนื่อยจากเรื่องราวที่ใครเปลี่ยนผัน กลับมาสู่ความจริงในปัจจุบัน ด้วยรอยยิ้มจากคนเปี่ยมฝัน ที่รักตัวเอง
2 ธันวาคม 2544 00:47 น. - comment id 22311
อย่าเข้มแข็งแค่ชั่วเวลาสิ
2 ธันวาคม 2544 03:15 น. - comment id 22325
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยจ้า... สบายๆ
2 ธันวาคม 2544 13:34 น. - comment id 22398
รักตัวเองดีกว่าเนอะ..คิดถึงนะคะน้องหวาน
2 ธันวาคม 2544 13:47 น. - comment id 22401
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^-^
2 ธันวาคม 2544 15:29 น. - comment id 22421
ขอบคูรจ้า ซากาอิ ธนรัฐ สวัสดิชัย พี่แพรวา jeminine
4 ธันวาคม 2544 14:47 น. - comment id 22755
ชอบกลอนบทนี้นะ อยากรักตัวเองให้ได้อย่างในกลอนจัง
5 ธันวาคม 2544 04:07 น. - comment id 22879
ชอบจัง ให้กำลังใจด้วยคนนะ
6 ธันวาคม 2544 20:33 น. - comment id 23224
จะรักตัวเองให้มากกว่านี้ เมื่อไม่มีเธอคนดี..ฉันต้องยังอยู่ได้ ใช้ชีวิตแต่ละวันกับความฝันและหัวใจ ที่เคยกังวลกับแผลเป็นหม่นไหม้..จะลืมเสียที
6 ธันวาคม 2544 23:15 น. - comment id 23273
เป็นกำลังใจให้ต้นไผ่จ๊ะ
17 ธันวาคม 2544 19:27 น. - comment id 25680
ชอบด้วยคนนะ อยากเข้มแข็งให้ได้อย่างนี้จัง
21 ธันวาคม 2544 18:56 น. - comment id 26587
ขอบคุณมากจ้า ตะวัน