......ทุกครั้งที่รู้สึกเหงา.. สมุดบันทึกเล่มเก่า ของเรา..จะถูกฉันหยิบขึ้นมาอ่าน หลายอย่างแปรเปลี่ยน.... .........วันนี้ไม่มีเธอร่วมเขียนบันทึกเหมือนวันวาน จึงเหลือแค่ฉันที่ยังเปิดอ่าน... .........และพร้อมรับกับความร้านราน-เพียงลำพัง . ...แต่ทุกครั้งที่รู้สึกคิดถึง.. ฉันมักผ่านไปทบทวนภาพซึ้ง-ซึ้ง..ตรงร้านเก่าที่เคยนั่ง โต๊ะ-เก้าอี้ตัวเก่าในมุมเดิมของเรา.. พร้อมเพลงรักที่ชอบฟัง ก็ช่วยให้ฉันสุขใจได้บ้าง-บางครั้ง..แม้จะร้าวรอนก็ตาม * - มันเป็นครั้งนึง..ของชีวิตผม ที่ยังไม่สามารถลืมมันได้เลย ...
1 ธันวาคม 2544 20:49 น. - comment id 22279
อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรู้สึกในวันเก่าของคุณเลย...กลอนเพราะมากจ้ะ
1 ธันวาคม 2544 20:53 น. - comment id 22281
ความทรงจำเก่าเก่า..เศร้าจังเลยนะคะ...มันคงยากที่จะทำให้ลืมได้จริงจริง...
1 ธันวาคม 2544 20:59 น. - comment id 22282
ดูคุณยังอาทรกับความทรงจำเดิม ๆ นะคะ ขอให้คุณเข้มแข็งไว ๆ นะ.. กลอนที่คุณเขียนเศร้านะ...แต่เพราะดีค่ะ
1 ธันวาคม 2544 23:01 น. - comment id 22296
นายนะอย่าไปคิดมากดิ เราควรเก็บความทรงจำดี-ดีไวดีกว่านะ จะได้ไม่เจ็บไง กลอนเพราะดีนะ ชอบมาก
2 ธันวาคม 2544 15:21 น. - comment id 22417
เก็บแต่ความรู้สึกดีๆไว้นะคะ เมย์ก็เคยเป็นแหล่ะบบนี้แต่ตอนนี้ เปลี่ยนมาแต่งกลอนแทน ลืมบอกไปกลอนเพราะมากนะคะ
3 ธันวาคม 2544 11:58 น. - comment id 22589
อ่านแล้ว....อึ้งอ่ะ....