ฉันเคยแต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน เอารักปั้นเป็นสะพานผ่านเวหา เชื่อมหัวใจจากจันทร์สู่ดารา เชื่อมเวลาระยะทางที่ห่างไกล อาจเป็นเพราะฉันปั้นมันด้วยฝัน เพียงคำมั่นฤาจะรั้งใจเธอไหว เธอเลือกทางคอนกรีตกรีดหัวใจ จำปล่อยไปทั้งที่เจ็บเก็บน้ำตา ฉันเคยแต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน แล้วถึงวันก็พบว่าไร้ค่า สะพานผุพังไปตามเวลา เรามันบ้าเฝ้ารอรอทำไม พยายามบอกใจให้ยอมรับ มันก็รับว่ามันรับไม่ไหว เพียงคิดว่าที่ผ่านมาแค่ฝันไป ลมหายใจสูดสั่นคั้นวิญญาณ์ จะมีไหมใครสักคนบนโลกนี้ จะเคยดีเลวอย่างไรฉันไม่ว่า ขอเพียงจริงไม่ทิ้งไปให้ค้างคา ฉันสัญญาจะพาข้ามสะพานทอง
เจ้าขาว 4 พ.ย. 2547 15:15 น. - ID 64893 
1269
3
0
4 พฤศจิกายน 2547 15:36 น. - comment id 363712
ขอให้ได้พบประสบรักแท้ ^o^
4 พฤศจิกายน 2547 15:40 น. - comment id 363714
ฉันเคยแต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน เอาชีวันไปไปเกี่ยวพันมั่นสนอง มอบชีวิตเดินทางอย่างครรลอง ให้ได้ครองรักแท้แน่นิรันดร์ แต่ฟ้าสวยที่สร้างด้วยความฝันใฝ่ ไม่เคยดั่งดวงใจให้ไหวหวั่น เมื่อสร้างเสร็จเพียงไม่นานผ่านคืนวัน ภาพที่สร้างเหล่านั้นพลันหายไป เหลือแค่เพียงวิมานกลางอากาศ ที่เกิดขาดบาดจิตพิษหม่นไหม้ ให้ต้องเศร้าร้าวหวั่นในทันใด จึงไม่เหลือสายใยให้ใครครอง *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
4 พฤศจิกายน 2547 16:26 น. - comment id 363737
ไพเราะมากค่ะ และที่คุณน้องตูนแต่งต่อก็งามมากค่ะ
6 พฤศจิกายน 2547 22:42 น. - comment id 365297
กลอนเพราะมากครับ ชอบมาก พูดถึงสะพานทอง คล้ายๆนิทานพื้นบ้านไทยที่พระเอกต้องสร้างสะพานทองให้เสร็จในคืนเดียว
8 พฤศจิกายน 2547 10:27 น. - comment id 365919
กลอนเพราะมาก... ชอบคำว่า แต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน :-)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
