ขาวพร่าง ลางเลือน ชั่งเหมือนฝัน หนาวสั่น ฉันสะท้าน ในม่านฝน กล้ำกลืน ยืนมอง ด้วยหมองหม่น นานจน ดลจิต ริษยา น้อยใจ ในโชค ชะตานัก แม้นรัก มากล้น กว่าฝนฟ้า มิอาจ บาดทรวง ให้ห่วงหา ด้วยค่า กว่าสิ่ง ไม่ยิ่งยืน เก็บงำ ช้ำใจ ด้วยไหวอ่อน ตัดรอน ทอนทั้ง ที่ยังฝืน ได้ฝน หล่นพราง ครางสะอื้น ไหลกลืน น้ำตา ที่ฝ้ามัว เป็นสินธุ์ รินหล่น สู่ต้นกล้า ยืนท้า แล้งลม ที่ข่มหัว อย่าเหงา เศร้าขลาด อย่าหวาดกลัว เช่นตัว ข้ารอน ด้วยอ่อนแอ
เทาสีเงิน 4 พ.ย. 2547 02:56 น. - ID 64858 
524
4
0
4 พฤศจิกายน 2547 04:00 น. - comment id 363314
:)
4 พฤศจิกายน 2547 09:50 น. - comment id 363360
รูป สวยค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 10:58 น. - comment id 363431
แต่งได้ดีค่ะ ชอบนะค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 21:24 น. - comment id 363933
สื่อความมได้อารมณ์นะคะ..ชอบค่ะ มาทักทายนะคะ สวัสดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
