เกิดคำถามขึ้นมากลางใจ.. ว่าทำไมใจถึงหวั่นไหวแม้ไม่เจอหน้า เฝ้าหาเหตุผลค้นจากข้างในใจเรื่อยมา ทำไมนะเวลาถึงทำให้เรา...ต้องคิดทุกที อยู่ตรงนี้กับฉัน... ให้เราได้เจอกันอย่าได้ห่างกันอย่างนี้ ค้นใจจากส่วนลึก..พบว่าคนที่ใจนึกเป็นห่วงทุกที คำตอบคือเธอคนดี..อยากให้เรานี้มาอยู่ใกล้กัน สร้างฝันวันโลกเปลี่ยน.. มาร่วมรู้ร่วมเรียนเขียนใจไปสู่ฝัน ณ ที่ตรงนี้......ยังคงมีคนที่เหงาอยู่ทุกวัน สุดขอบฟ้าขวางกั้น..ไม่อาจแยกเรานั้นให้ห่างไกล
1 พฤศจิกายน 2547 21:38 น. - comment id 361893
ฉันเดินทางคนเดียวมานานบนโลกกว้าง ความอ้างว้าง..ห่างหาย..เมื่อมาเจอกับแววตาสดใส เมื่อไรกันหนอ..เธอจะรู้สึกได้ถึงความนัย ..ที่ฉันไม่กล้าพูดออกไป..เพราะกลัวความร้างไร้เหมือนวันที่เป็นมา แวะมาอ่านกลอนเพราะๆค่ะ
1 พฤศจิกายน 2547 22:52 น. - comment id 361965
สุดขอบฟ้าแดนดิ่นหรือถิ่นไหน ไม่สามารถกั้นใจเธอและฉัน ให้แยกห่างสร้างทางให้จาบัณย์ ด้วยเพราะความรักมั่นฉันและเธอ *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
1 พฤศจิกายน 2547 23:18 น. - comment id 362002
แวะมายิ้มหวานให้น้องชายค่ะ เขียนดีค่ะ
2 พฤศจิกายน 2547 06:54 น. - comment id 362084
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
2 พฤศจิกายน 2547 11:52 น. - comment id 362197
คำถามทุกอย่างมีคำตอบ บางเรื่องบอกถึงความในใจ ขอเพียงเธอเชื่อใจ จะไม่เปลี่ยนไปจากตรงนี้ เธอคงได้ยินเสียงใจฉัน เพียงใจเราสื่อถึงกัน แล้วคำตอบนั้นจะบอกเธอ อย่าได้เหงาต่อไปในวันนี้ จะมีวลาที่แสนดีเสมอ จะเป็นเพื่อนเป็นทุกอย่างให้เธอ ที่ตรงนี้จะมีเราเสมอไม่ห่างกัน รักษาตัวกับหัวใจ อย่าให้ถูกทำร้าย นะ เดี๋ยวปวดใจ จะได๋ฮักษาสุขภาพเน้อเจ้า...
2 พฤศจิกายน 2547 18:43 น. - comment id 362441
แต่งได้เพราะดีจ๊ะ เป็นกำลังใจให้นะ
3 พฤศจิกายน 2547 11:48 น. - comment id 362811
ขอให้รักมั่นนิรันดรค่ะ อิ อิ แวะมาเยี่ยมค่ะ .....รักเราจะคงอยู่ต่อไป แม้นานเท่าไรไม่หน่ายหนี จะรักเพียงเธอคนนี้ จะพลีเพื่อเธอเสมอไป...