นั่งจมอยู่กับกองน้ำตา เหนื่อยล้ากับรักที่ขื่นขม ทำไมต้องร้าวระทม กับรักที่ล่มลงอย่างไม่เป็นท่า.... เคยคิดว่าทำดีที่สุด แต่ไม่อาจฉุดดรั้งเธอเพราะความอ่อนล้า คงเหลือไว้แต่ร่องรอยคราบน้ำตา ที่ผ่านมาจบลงแค่คำว่า ..ลากันที..
1 พฤศจิกายน 2547 16:58 น. - comment id 361715
นั่งจมอยู่กับรอยน้ำตา ที่ไม่รู้ว่าจะจางหายเมื่อไหร่ เพราะตั้งแต่ที่คนดีมาจากไกล ฉันก็มีน้ำใสใสไหลตลอดเวลา *-*กลอนเศร้าจังเลยค่ะ แต่ก็น่ารักดีค่ะ*-*
1 พฤศจิกายน 2547 18:46 น. - comment id 361772
น้ำตารินไหล เจ็บช้ำ จมกับความทรงจำไร้ค่า เจ็บปวด รานร้าว กับคำลา จมน้ำตา ในใจ ทรมาน..
1 พฤศจิกายน 2547 19:03 น. - comment id 361792
สายลม ที่พัดผ่าน เหมือนสายธาร ไม่ย้อนคืน เหลือเพียง ความขมขื่น กล้ำกลืน ด้วยน้ำตา เขาเป็นหนึ่ง เราแค่สอง เธอมองเรา ไร้คุณค่า รักเธอ ล้นชีวา แต่มีค่า แค่เพียงเศษใจ แวะมาให้กำลังใจครับ ฮิๆๆ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
2 พฤศจิกายน 2547 06:52 น. - comment id 362078
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
3 พฤศจิกายน 2547 11:46 น. - comment id 362809
เจ็บแล้วต้องจำค่ะ อิ อิ แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ ...........พอกันที กับคำว่ารัก มันทำฉันอกหัก มาหลายคน ต่อไป ฉันจะไม่ยอมทน ฟังคำบ่นในใจ เรื่องของเรา...
10 พฤศจิกายน 2547 17:34 น. - comment id 367537
เห็นมั้ยรอยอะไรที่เปื้อนแก้ม ไหลจากตาที่ดูเหงาแกมเศร้าด้วย เป็นเพราะเธอที่จากไปใจระทวย รับผิดชอบด้วย.. ...ฐานะที่ทำแก้มสวยเปื้อนรอยน้ำตา ------------------------------------------------------------------- มาป่วนเล่นๆอ่ะ อ่ะหุหุ ------------------------------------------------------------------