...เศษแก้ว...ในกำมือ...

...ปีกหงส์...

. . . เ มื่ อ ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า นั้ น จ บ ล ง . . .
เ ธ อ ก็ ค ง ไ ม่ ก ลั บ ม า รั ก ฉั น 
เ มื่ อ ใ จ เ ธ อ ไ ม่ เ ห ลื อ ค ว า ม ผู ก พั น
ป ล่ อ ย เ ธ อ จ า ก ล า กั น พ ร้ อ ม กั น พ ร้ อ ม ห ย ด น้ำ ต า 
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
. . . เปรียบความรัก ที่ตายจาก เหมือนเศษแก้ว ในกำมือ . . .
. . . ต่อให้ถือไว้ ก็คง จะไร้ค่า . . .
ต้องปล่อยลง พร้อมกับคำอำลา
ทั้งที่รักเธอเกินกว่า จะรักใคร . . .
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
. . . เ มื่ อ แ ก้ ว แ ต ก ต ก ล ง พื้ น ห ลุ ด ล ง จ า ก ฝ่ า มื อ . . .
ฉันเองก็ถือว่ามัน ไม่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่
ต่อให้เอามาซ่อมแซม ก็ไม่เหมือนเดิม อีกต่อไป
มีหรือที่ใคร จะเก็บแก้วร้าวเอามาใช้ คงไม่มี
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
. . . เ มื่ อ แ ก้ ว บ า ง ๆ แ ต ก แ ห ล ก ส ล า ย ล ง ไ ป . . .
ก็เหมือนหัวใจ แตกลงไป ไม่มีชิ้นดี . . .
จะให้เก็บเศษแก้วมาต่อให้ เหมือนเดิม มันยากเย็น เต็มที
คงจะไม่มีวันที่ จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม . . .
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
. . .งั้น ก็เอ่ยคำร่ำลากันไปจะดีกว่า . . .
 อย่าให้อะไร ต่ออะไรต้องค้างคา อย่างนี้ * * 
จบลง จากลากันไป ด้วยความรู้สึกที่ยังเหลือ สิ่ง ดี ดี. . . 
แล้วจะเก็บความรู้สึกต่างๆเหล่านี้ ในกล่องความทรงจำ . . .