คือรู้สึกลึกล้ำที่งำเงียบ แต่ย่ำเหยียบเกือบทำฉันนั้นแทบบ้า คือเกลียวคลื่นคืนคลั่งอหังกา แต่กลับมาซาสงบเมื่อซบทราย ความรู้สึกขัดแย้งที่แฝงเร้น ก่อเกิดเป็นสุขเหงาเศร้าเวียนว่าย ที่คิดฝันสั่นคลอนรอนหดหาย เพียงเพราะได้สติเห็นที่เป็นจริง ว่ารักไปไกลเกินจะเดินถึง หมั่นคำนึงเสพสมจึงจมดิ่ง แต่อกเอ๋ยกลับวิตกเมื่อฉกชิง กลัวทุกสิ่งพังพับให้อับอาย
เทาสีเงิน 28 ต.ค. 2547 06:07 น. - ID 64385 
261
3
0
28 ตุลาคม 2547 07:05 น. - comment id 358641
ไม่ใช่คนร่ำรวยสวยศักดิ์ศรี ไม่เคยมีเงินทองดังกองฝัน มีแต่ใจมอบไว้ให้คืนวัน กับรำพันพร่ำเพ้อเสนอมา ไม่เคยมีเวทมนต์มาดลใจ แค่อาลัยเลิศหรูกว่าภูผา แบกความทุกข์รอยช้ำกับน้ำตา เก็บเอามามอบฝากจากฤทัย ใจปราณีสีแดงดั่งดวงนี้ เก็บใจพี่สักดวงด้วยได้ไหม ยังไม่เคยลักลอบมอบให้ใคร เอาเยื่อใยห่อหุ้มจงคุ้มครอง
28 ตุลาคม 2547 20:36 น. - comment id 359059
หน้าส่วนตัว
เป็นอุทาหรณ์สอนใจให้น่าคิด
ยามชีวิตลุ่มหลงพะวงสวาท
อนาคตพับล้มจมพินาศ
ตัดไม่ขาดอนาถรักถึงหักพัง
เขียนได้ดีกระทุ้งใจส่วนลึกดีค่ะ
28 ตุลาคม 2547 22:26 น. - comment id 359153
.................................( ,)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
