ถามจริงจริง เธอจะหวาน อีกนานไหม มาพิรี๊ พิไร ไม่เข้าเรื่อง กุหลาบสวย แสนช่อ ก็สิ้นเปลือง อีกทั้งเครื่อง เพชรพลอย ตั้งร้อยพัน เฝ้าเพ้อ เธออย่างนั้น ฉันอย่างนี้ รักจน ล้นฤดี วจีลั่น จะเกี่ยวก้อย พาชื่น ผ่านคืนวัน จะฝ่าฟัน อุปสรรค เพื่อรักเรา ฉันฟังจน ฉันเอียน เลี่ยนระอา สุดสรรหา คำหวาน ปานโง่เขลา ดังหลับฝัน คืนคล้อย ล่องลอยเบา แต่จะเอา ความจริงใจ ไม่มีเลย ตื่นเถอะนะ ตื่นตา มามองโลก มีเงื่อนสุข ทุกข์โศก โฉลกเฉลย อย่ามัวหวาน มัวหวัง นั่งเปรียบเปรย แต่ไม่เคย รับรู้ สู้ความจริง ก็แค่เธอ กับฉัน รักกันมาก จะลำบาก ร่วมใจ ได้ทุกสิ่ง พอแล้ว ไม่ต้องย้ำ ทำจริงจริง ไม่ต้องคอย อ้อยอิ่ง ประวิงเวลา จงมั่นใจ ว่าฉัน ไม่ผันแปร จงแน่วแน่ คิดสร้าง ทางก้าวหน้า อุปสรรค หนักแค่ไหน ไม่คณา ให้สมค่า ที่ฉันนี้ ภักดีเธอ ---(ม้าก้านกล้วย)---
29 พฤศจิกายน 2544 22:04 น. - comment id 21859
อ่านแล้วดูเหมือนจะเหน็บคนรักอยู่นิดนิด แต่สุดท้ายก็รักกันดี ร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะคะ
30 พฤศจิกายน 2544 00:21 น. - comment id 21886
เข้าใจเหน็บดีนะพี่ม้าก้านกล้วย.... แต่สุดท้ายก็ยังรักและภักดีเหมือนเดิมเลยนะ... อิอิ
30 พฤศจิกายน 2544 02:46 น. - comment id 21901
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรื่นไหลไปตามกลอนเลยค่ะ
30 พฤศจิกายน 2544 05:07 น. - comment id 21927
อ่านแล้วนึกถึงเพลงของนิโคล อยากเรียกคุณม้าก้านกล้วยว่า.....เปรี้ยวใจ..... ซะจริงๆ....
11 กันยายน 2553 18:02 น. - comment id 102514
เอาใจไม่ถูกเลย หวาานไปก็ไม่ชอบ