...จิตฟั่นเฟือนเลื่อนลอยใจเคว้งคว้าง ความร้าวรานน้ำตาตกอกกลัดหนอง สุดช้ำทรวงคร่ำครวญไม่สมปอง วอนขอร้องน้ำใจจากนงคราญ ...คำสัญญาบอกกล่าวกันเมื่อวันก่อน ความอาวรณ์ห่วงหาความสงสาร ความขมขื่นกลับรุมรักร้าวราน อกสะท้านพรั่นพรึงขมขื่นใจ ...จุดมุ่งหมายไม่เข้าใจซึ่งเหตุผล วอนสายลมอย่าดึงดื้อฝากบอกไว้ ใยใจร้ายให้เดียวดายคงสาใจ อยากถอนใจกลับคืนขอสาบาน
16 ตุลาคม 2547 14:23 น. - comment id 352132
อ่านอะไรที่เศร้า ก็ยิ่งเศร้า ยิ่งเหงา ยิ่งทรมาน แต่ในความเศร้า ก็พบความสุขใจ ที่ได้ระบาย ความรู้สึกที่มี ผ่านบทกวี คิดถึงความเศ้รา แต่ก็สุขใจ ที่ได้เศร้า
16 ตุลาคม 2547 14:49 น. - comment id 352149
ประคองสติรักตนบนทางธรรม นึกหน้าแม่แต่ที่ช้ำจะเกลื่อนหาย แม่อาจแก่อาจเฒ่าราวดูดาย แต่ในโลกนี้สุดท้าย..คือแม่เรา รักแม่เราให้มากเถิดค่ะ
16 ตุลาคม 2547 14:50 น. - comment id 352151
ประคองสติรักตนบนทางธรรม นึกหน้าแม่แต่ที่ช้ำจะเกลื่อนหาย แม่อาจแก่อาจเฒ่าราวดูดาย แต่ในโลกนี้สุดท้าย..คือแม่เรา รักแม่เราให้มากเถิดค่ะ
16 ตุลาคม 2547 15:13 น. - comment id 352160
เศร้าอีกแล้วอ่ะ พี่กบ ชอบแต่เรื่องเศร้าเหรอ ขอเรื่องสมหวังกับความรักบ้างดิ เพื่อเป็นแรงใจ
16 ตุลาคม 2547 20:26 น. - comment id 352272
เสียสติที่มีรักนี้นั้น เคยร่วมเคียงคู่กันวันฟ้าใส เคยสนิทชิดเชื่อยิ่งกว่าใคร แล้วทำไมห่างไกลไปทุกที ที่ไหนมีรักที่นั่นมีทุกข์(และสุข) ^o^
17 ตุลาคม 2547 15:33 น. - comment id 352520
ความรักเป็นเช่นนี้.... ยามเรามี...คนใกล้...ให้ไออุ่น... เราแสนสุข...หวานล้ำ...อ่อนละมุน... เวลาหมุน...เวียนผ่าน..พรากจากจร.. ....................................................... เศร้าจังคะ...คุณภากร...
18 ตุลาคม 2547 00:42 น. - comment id 352727
ยัง.......เศร้าอีกเหรอคะ ไม่มีคนรักเหรอ หรือพี่....................ไม่พอ .....
18 ตุลาคม 2547 09:45 น. - comment id 352834
ฉลาดจริงๆเพื่อนเรา สาบาน ตอนฝนเลิกตกแระ.. ฟ้าก้อมะผ่า อ่ะสิ...555